Et la douleur est la même - The Arrs

Je quitte ce lieu de crime la mort dans l'âme

A l’abris, de la jouissance au désespoir

Le souffle pris sous les coups du hachoir

Ma main tremble, elle annonce ma fuite, ma fuite sous les remords

J’essuie le sang, le sang sur ma lame prend garde au reflet de mon âme

Vous ne voyez de moi qu’un sourir arraché

Comme l'éclat de ma lame sur votre ventre suplicié

Je ne suis qu’une ombre que l’on oublie

Un coup sur ma rage, un autre sur l’oubli

J’essuie le sang, le sang sur ma lame

Apparaît le reflet de mon âme

Prend Garde

Prend garde au reflet de mon âme

Je lave de mes larmes, les meurtrissures de mon corps, ombre amère je mêle le

sel et le sang

Et y plonge mes doigts pour recevoir les premiers frémissements d’un plaisir

animal

Je méle le sel, le sang, ombre amère

Et la douleur est la même, ici elle transperce, là elle aiguise

Et mon bras ne peut que tomber sur ce corp gisant, un coup sur ma rage,

un autre sur l’oubli

Et la douleur est la même, de la jouissance, Ô desespoir

Ik verlaat deze plaats van misdaad met de dood in mijn ziel

Beschut, van genieten tot wanhoop

De adem genomen door de slagen van de helikopter

Mijn hand trilt, het kondigt mijn vlucht aan, mijn vlucht in spijt

Ik veeg het bloed weg, het bloed op mijn mes, pas op voor de weerspiegeling van mijn ziel

Alles wat je van me ziet is een verscheurde glimlach

Zoals de scherf van mijn mes op je gekwelde buik

Ik ben gewoon een vergeten schaduw

Een hit op mijn woede, een andere op vergetelheid

Ik veeg het bloed, het bloed op mijn mes

Lijkt de weerspiegeling van mijn ziel

Voorzichtig

Pas op voor de weerspiegeling van mijn ziel

Ik was met mijn tranen de kneuzingen van mijn lichaam, bittere schaduw vermeng ik de

zout en bloed

En dip mijn vingers erin om de eerste trillingen van genot te ontvangen

dier

Ik meng zout, bloed, bittere schaduw

En de pijn is hetzelfde, hier doorboort het, daar verscherpt het

En mijn arm kan alleen op dit liggende lichaam vallen, een klap op mijn woede,

een ander in de vergetelheid

En de pijn is hetzelfde, genot, o wanhoop