Zbyt Wiele Razy - The Analogs

Wstałem dzisiaj rano i poczułem pustkę

A w dni, które nie różniły się od siebie

Złożone jak talia oznaczonych kart

Rozsypałem sie na siebie

Zbyt wielu przyjaciół powiedziało żegnaj

I zbyt wielu braci zapełniło groby

Żebym jeszcze wierzył, że ten świat jest piękny

Żeby zwiodły mnie kolory

Zbyt wiele razy nie miałem żadnych szans

Zbyt wiele razy odbiłem się od dna

Zbyt wiele razy ocierałem łzy

Żebym dziś uwierzył ci

Wstałem dzisiaj rano i poczułem ciężar

Tego, czego pragniesz, czego chcesz ode mnie

Bardzo dużo mówisz, słowa to broń słabych

Którzy nie zacisną pięści

Idąc od przedmieścia do głośnego centrum

Włócząc się bez celu, pomyślałem sobie

Chcesz bym był jak skała, choć sam jesteś gównem

Wolę zostać twoim wrogiem

Zbyt wiele razy nie miałem żadnych szans

Zbyt wiele razy odbiłem się od dna

Zbyt wiele razy ocierałem łzy

Żebym dziś uwierzył ci

Ik stond vanmorgen op en voelde een leegte

En op dagen die niet van elkaar verschilden

Opgevouwen als een pak gemarkeerde kaarten

Ik viel uit elkaar op mezelf

Te veel vrienden hebben afscheid genomen

En te veel broers vulden de graven

Mag ik nog steeds geloven dat deze wereld mooi is

Laat de kleuren me bedriegen

Te vaak maakte ik geen kans

Ik ben te vaak van de bodem af gestuiterd

Ik heb mijn tranen te vaak afgeveegd

Laat me je geloven vandaag

Ik stond vanmorgen op en voelde een zware last

Wat je wilt, wat je wilt van mij

Je praat veel, woorden zijn het wapen van de zwakken

Wie balt zijn vuisten niet

Van de buitenwijken naar het lawaaierige centrum gaan

Doelloos ronddwalen, dacht ik bij mezelf

Je wilt dat ik als een rots ben, ook al ben je zelf stront

Ik ben liever je vijand

Te vaak maakte ik geen kans

Ik ben te vaak van de bodem af gestuiterd

Ik heb mijn tranen te vaak afgeveegd

Laat me je geloven vandaag