Poza Prawem - The Analogs

Byli biedni ale chcieli, by świat leżał u ich stóp

Prawo mieli sobie za nic, chcieli radość życia czuć

Wychowani na ulicy rozpoczęli swoją grę

Ona piękna, on zuchwały, powiedzieli kiedyś «nie»

Lufy nigdy już nie stygły, już nie mogli się zatrzymać

Banki drżały na ich widok, krew spływała po chodnikach

Gdy strażnicy na kolanach, a syreny za plecami

Opróżniali wielkie sejfy i ruszali w drogę dalej

Poza prawem, poza prawem na zawsze i do końca

Poza prawem, poza prawem jechali w stronę słońca

Poza prawem, poza prawem wprost w objęcia śmierci

Poza prawem, chcieli umrzeć młodzi wolni piękni

Psy tropiły ich lecz oni nie wiedzieli co to strach

Na siedzeniu zawsze spluwa, a przed nimi nowy bank

Żyli ciągle na krawędzi, mocno przyciskali gaz

Wymykali się obławie, uciekali cały czas

Gliny ich nienawidziły a biedacy pokochali

Każdy z nich chciał tak jak oni być okrutny i odważny

Zmienić dole swą przeklętą, w drogę zemsty, drogę krwi

Worek z forsą mieć pod głową, wtedy ma się piękne sny

Dnia pewnego w słońca skwarze skończył się ich krwawy szlak

Koniec drogi, dalej przepaść, z trupią czaszką stary znak

Jeszcze jeden pocałunek jeszcze raz wyznana miłość

Potem ich ostatnia droga w dół urwiska po śmierć szybką

Lepsze piekło niż niewola, lepszy ogień jest niż kat

Uśmiechając się żegnali ten niesprawiedliwy świat

A sto syren policyjnych wyło w górze, gdy spadali

I miliony łez pociekło, gdy lecieli do otchłani

Ze waren arm, maar ze wilden dat de wereld aan hun voeten lag

Ze hadden nergens recht op, ze wilden de levensvreugde voelen

Opgegroeid op straat, begonnen ze hun spel

Zij is mooi, hij is gedurfd, ze zeiden ooit "nee"

De vaten koelden nooit meer af, ze konden niet meer stoppen

De banken beefden bij het zien ervan, het bloed liep over de trottoirs

Met de bewakers op hun knieën en de sirenes achter hun rug

Ze maakten de grote kluizen leeg en vervolgden hun weg

Buiten de wet, buiten de wet voor altijd en altijd

Buiten de wet, buiten de wet, reden ze naar de zon

Buiten de wet, buiten de wet, recht in de omhelzing van de dood

Buiten de wet om wilden jonge vrije schoonheden sterven

Honden volgden hen, maar ze wisten niet wat angst was

Hij spuugt altijd op de stoel en een nieuwe bank voor hen

Ze leefden constant op de rand, ze drukten het gas stevig in

Ze slopen naar buiten, de hele tijd ontsnappen

De politie haatte hen en de arme mensen hielden van hen

Elk van hen wilde wreed en dapper zijn, net als zij

Om je verdomde billen te veranderen in een manier van wraak, een manier van bloed

Heb je een zak geld onder je hoofd, dan heb je mooie dromen

Op een dag in de hitte van de zon eindigde hun bloedige spoor

Het einde van de weg, verder een afgrond, een oud bord met een doodshoofd

Nog een kus weer liefde bekend

Dan hun laatste weg langs de klif naar de dood snel

Betere hel dan slavernij, beter vuur dan beul

Glimlachend namen ze afscheid van deze onrechtvaardige wereld

En honderd politiesirenes loeiden boven hun hoofd toen ze vielen

En miljoenen tranen vloeiden toen ze de afgrond in vlogen