Moje Miasto - The Analogs

Gdzieś na północy, gdzie nie chciałbyś mieszkać

Przy ujściu brudnej rzeki, gdzie nie znajdziesz szczęścia

Z dala od wszystkiego, na zniszczonej ziemi

Miasto, które kocham, nic tego nie zmieni

Nie ja je wybrałem, tu się urodziłem

Zmarnowałem życie, wątrobę przepiłem

Poznałem dziewczyny najlepsze na świecie

Tu się żyć uczyłem, śmierć stąd mnie zabierze

Zawsze w moim sercu i w mojej pamięci

Miasto ukochane aż do samej śmierci

Gdy podły los przepędza mnie stąd

Tu jest moje miejsce, mój prawdziwy dom

Gdzieś na północy, gdzie wiatr od morza

Zniszczone przez bomby, przeklęte przez boga

Miasto martwych dźwigów i grób czterech skoczni

Tu się urodziłem, zawsze bezrobotny

Tu, na północy, nikt nie jest u siebie

Wszyscy ludzie obcy, nikt sobie nie wierzy

To jest moje miasto, gdzie, kiedy już zasnę

Będę chciał mieć grób, przystań ostatnią

Gdy podły los przepędza mnie stąd

Tu jest moje miejsce, mój prawdziwy dom

Ergens in het noorden waar je niet zou willen wonen

Aan de monding van een vuile rivier waar je geen geluk zult vinden

Weg van alles, op gebroken grond

De stad waar ik van hou zal dat niet veranderen

Ik heb ze niet gekozen, ik ben hier geboren

Ik heb mijn leven verspild, en ik heb mijn lever gedronken

Ik heb de beste meisjes van de wereld ontmoet

Ik heb hier leren leven, de dood zal me hier vandaan halen

Altijd in mijn hart en in mijn herinnering

Een stad geliefd tot de dood

Wanneer een slecht lot me wegjaagt

Dit is mijn plek, mijn echte thuis

Ergens in het noorden, waar de wind uit zee komt

Vernietigd door bommen, vervloekt door god

Stad van dode kraanvogels en het graf van vier heuvels

Ik ben hier geboren, altijd werkloos

Niemand is thuis hier in het noorden

Allemaal vreemden, niemand gelooft zichzelf

Dit is mijn stad waar ik ooit in slaap val

Ik wil een graf, ik zal de laatste zijn

Wanneer een slecht lot me wegjaagt

Dit is mijn plek, mijn echte thuis