Miasta Gorzki Smak - The Analogs

Bieda rodzi zbrodnię, a frustracja przemoc

Nienawiść jest wszędzie, a litości nie ma

Miasto płacze deszczem kiedy jego dzieci

Kończą przytulone do zmarzniętej ziemi

Kiedy tak bezbronne wprost w objęcia śmierci

Biegną bo szukają ciągle odpowiedzi

Na pytanie, które wciąż zgniata ich serce:

— Co ja tutaj robię?

Kim właściwie jestem?

To przeklęte miasto jest takie jak każde

Za fasadą z reklam ukrywa swą prawdę

Wstydzi się swych pragnień, nigdy nieziszczonych

Zmarnowanych lat i marzeń straconych

Odrapane mury piszą swą historię

Młodych bohaterów nigdy nie pokornych

O miłości, zdradzie, o tych co szukają

Szczęścia i ucieczki przed pewną przegraną

Chociaż żaden z nas nie pchał się na świat

Walczyć musi wciąż by pokonać strach

O jutrzejszy dzień, o to co nadejdzie

Drogę trzeba przejść, drogę przez cierpienie

Nie patrząc na ból, na przelaną krew

Walczyć trzeba wciąż aż po samą śmierć

Takie prawo jest, prawo tej ulicy

Jeśli raz się poddasz zawsze będziesz nikim

Ref:

Ból, a potem śmierć, uciec chcesz, lecz gdzie?

Każde miasto ma ten sam gorzki smak

Armoede leidt tot misdaad en frustratie leidt tot geweld

Haat is overal en er is geen genade

De stad huilt regen als haar kinderen

Ze eindigen ineengedoken op de bevroren grond

Wanneer zo hulpeloos midden in de omhelzing van de dood

Ze rennen omdat ze constant op zoek zijn naar antwoorden

Op de vraag die hun hart blijft verpletteren:

- Wat doe ik hier?

Wie ben ik precies?

Deze verdomde stad is net als elke andere stad

Achter de façade van advertenties verbergt hij zijn waarheid

Hij schaamt zich voor zijn verlangens, nooit vervuld

Verspilde jaren en dromen zijn verloren

Sjofele muren schrijven hun geschiedenis

Jonge helden zijn nooit nederig

Over liefde, verraad, over hen die op zoek zijn naar

Geluk en ontsnappen aan een zekere nederlaag

Hoewel we geen van beiden onze weg naar de wereld hebben geduwd

Hij moet blijven vechten om zijn angst te overwinnen

Over morgen, over wat komen gaat

Men moet de weg gaan, de weg door het lijden heen

Niet kijken naar de pijn, naar het vergoten bloed

Men moet keer op keer vechten tot het punt van de dood

Dat is de wet, rechts van deze straat

Als je één keer opgeeft, ben je altijd niemand

Referentie:

Pijn en dan de dood, je wilt wegrennen, maar waarheen?

Elke stad heeft dezelfde bittere smaak