Ślad - The Analogs

Taniec cieni światła, latarnia gdzieś za oknem

Ślina na gładkiej skórze i pościel całkiem mokra

Okręt małego łóżka na morzu zapomnienia

Wyprani z wszelkich uczuć, plastik bez sumienia

Nigdy nie powiesz tak, nigdy nie powiesz nie

Toniemy w swych marzeniach, gdzieś na butelki dnie

Jesteś przy mnie blisko, krótką chwilę

Ostatni pocałunek, rozmazany makijaż

Zasypiam razem z tobą, budzę się zawsze sam

Kolejna słodka podróż, kolejnej igły ślad

Kolejne zapomnienie przelewa się przez mózg

Kolejne przebudzenie wbija się jak nóż

Przebyłem tysiące ulic i kilometry dróg

Poznałem każdą rozkosz, poznałem każdy ból

Straciłem swoje serce, otwarłem setki drzwi

Słodkie jest to, co mówisz, słodkie są moje łzy

Zabrałem tysiące pytań, zostałem całkiem sam

Na stół, przy którym siedzę, spada ostatnia łza

Zostawiam juz za sobą nasze wspaniałe plany

Chcę odejść i nie wiedzieć, jak miłość może ranić

Zasypiam razem z tobą, budzę się zawsze sam

Kolejna słodka podróż, kolejnej igły ślad

Kolejne zapomnienie przelewa się przez mózg

Kolejne przebudzenie wbija się jak nóż

Een dans van schaduwen van licht, een lantaarn ergens buiten het raam

Speeksel op gladde huid en lakens behoorlijk nat

Het schip van een klein bed in de zee van vergetelheid

Uitgewassen van alle gevoelens, plastic zonder geweten

Je zult nooit ja zeggen, je zult nooit nee zeggen

We verdrinken in onze dromen, ergens op de bodem van de fles

Je bent dicht bij me, voor een korte tijd

Nog een laatste kus, vlekkerige make-up

Ik val met jou in slaap, word altijd alleen wakker

Nog een zoete reis, nog een naaldspoor

Een andere vergetelheid stroomt door de hersenen

Weer een ontwaken plakt als een mes

Ik heb duizenden straten en kilometers aan wegen gereisd

Ik heb elke vreugde gekend, ik heb elke pijn gekend

Verloor mijn hart, opende honderden deuren

Wat je zegt is zoet, mijn tranen zijn zoet

Ik nam duizenden vragen, ik werd helemaal alleen gelaten

De laatste traan valt op de tafel waar ik zit

Ik laat onze prachtige plannen achter me

Ik wil weggaan en weet niet hoe liefde pijn kan doen

Ik val met jou in slaap, word altijd alleen wakker

Nog een zoete reis, nog een naaldspoor

Een andere vergetelheid stroomt door de hersenen

Weer een ontwaken plakt als een mes