Fridman - The Analogs

O czym myślisz na plaży w Hajfie?

Znów nadchodzą upalne dni

Czy wspominasz cierpienia swych braci?

Czy ich duchy dodają ci sił?

Teraz jesteś jak piorun co spada

Na głowy przeklętych oprawców

Jesteś lśniącym miechem Boga

Który zgniata ich karki

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni…

O czym myślisz patrząc na piasek

Co ucieka spod twoich stóp

O sztylecie wbijanym w krtań

Na ślepo w serce i brzuch?

A ty płacz, bo nie uciekniesz

Niechaj łzy twoje lecą na stół

Wreszcie nadszedł dzień zapłaty

Tam za ścianą szykują sznur

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni… x2

Wat vind je van het strand in Haifa?

Er komen weer warme dagen aan

Herinner je je het lijden van je broers?

Geven hun geesten je kracht?

Nu ben je als een bliksem die naar beneden valt

Op de hoofden van de verdoemde folteraars

Jij bent Gods stralende balg

Die hun nek verpletteren

2000 voor pohybel - laat bruine honden sterven

2000 voor pohybel - ze hebben geen recht om te leven

En laat de herinnering verdoemd zijn

En laat de herinnering heilig zijn

Tot het einde der dagen...

Waar denk je aan als je naar het zand kijkt?

Wat ontsnapt er onder je voeten

Over een dolk in het strottenhoofd

Blind in het hart en de buik?

En je huilt omdat je niet wegrent

Laat je tranen op tafel vallen

De betaaldag is eindelijk aangebroken

Daar, achter de muur, maken ze een touw klaar

2000 voor pohybel - laat bruine honden sterven

2000 voor pohybel - ze hebben geen recht om te leven

En laat de herinnering verdoemd zijn

En laat de herinnering heilig zijn

Tot het einde der dagen ... x2