Сумрачная даль - Теория света

Ночью я взглянул на небо

И увидел звёзд сияние.

Мне созвездий мир неведом.

Он манит меня мерцанием.

Ах, как жаль, что нету крыльев,

Чтоб взлететь в ночную бездну.

Вижу я своё бессилье —

Все попытки бесполезны.

Глаза закрою в тишине

И дам простор своим мечтам.

И лунный свет, клубясь во тьме,

Вдруг снизойдёт к моим ногам.

Пройдусь по млечному пути,

Спугнув пугливый рой комет.

И где-то в сумрачной дали

Я истины увижу свет.

Так смотрел я до рассвета,

Разглядеть пытаясь вечность.

Но не смог найти ответа

И увидеть бесконечность.

Кто придумал это небо?

Жизнь и разум кто создал?

На другом конце вселенной

Кто-то то также размышлял…

… Пройдусь по млечному пути,

Спугнув пугливый рой комет.

И где-то в сумрачной дали

Я истины увижу свет!

'S Nachts keek ik naar de lucht

En ik zag de sterren schijnen.

De sterrenbeelden van de wereld zijn mij onbekend.

Hij wenkt me met een twinkeling.

Oh, wat jammer dat er geen vleugels zijn,

Om op te stijgen in de nachtelijke afgrond.

Ik zie mijn machteloosheid -

Alle pogingen zijn zinloos.

Ik zal mijn ogen in stilte sluiten

En ik zal ruimte geven aan mijn dromen.

En het maanlicht, wervelend in de duisternis,

Plotseling daal ik af.

Ik loop langs de melkweg

Een schuwe zwerm kometen afschrikken.

En ergens in de sombere verte

Ik zal het licht van de waarheid zien.

Dus ik keek tot het ochtendgloren,

De eeuwigheid proberen te zien.

Maar ik kon geen antwoord vinden

En oneindigheid zien.

Wie heeft deze hemel bedacht?

Wie heeft het leven en de geest geschapen?

Aan de andere kant van het universum

Iemand dacht ook...

... Ik zal langs de melkweg lopen,

Een schuwe zwerm kometen afschrikken.

En ergens in de sombere verte

Ik zal het licht van de waarheid zien!