Beneath the Sleep - Tanuki, Joshua Herzer

I rose from this futile recovery

And frames have flashed in front of me

That I have dared to dauntlessly link together

They’re still haunting me

The things I’ve seen

Reflect the faces of myself that I’ll always keep

And the darkest corners of dream

Locked away beneath the sleep

But still it grows

I can feel it cutting into the heart of my whole

There’s so much I still don’t know

Will it replace the me that wakes

Will it take control away

Is this shadow here to stay

On the other side of this wall that I have build to stem the tide

There stands another me

I’ve often seen through his eyes

His work would leave you breathless

It eats me up inside

I don’t recognize the man underneath

He wears the face that’s so familiar

And I can feel him cover every inch of me

I’m afraid of giving into it and the horror to come

And as these heavy eyes begin to close

This pervasive image shows

A killer with my hands

And as his blood runs cold he

Takes the stranger by the throat

And the hardest part has been defining the divide

Where do I decide to draw the line

Between the me that I want to be

And this monster of whom I still dream

Take what you’ve heard as a warning shot

Who can say what I am not

Can you tell me what I’m capable of

Cut them apart and the nightmare stops

Will I ever know this peace?

This will never end as long as I breath

Am I just a hopeless host?

Am I a slave to this sleepless ghost?

And will I lose what matters most to me

Most to me

What have I yet to become

Have I yet to become

What have I yet to become

What I have yet to become

What have I yet to become

Have I yet to become

What have I yet to become

What I have yet to become

I don’t recognize the man underneath

He wears the face that’s so familiar

And I can feel him cover every inch of me

I’m afraid of giving into it and the horror to come

I don’t recognize the man underneath

He wears the face that’s so familiar

And I can feel him cover every inch of me

I’m afraid of giving into it and the horror to come

Ik ben opgestaan ​​uit dit vergeefse herstel

En er flitsten frames voor mijn neus

Die ik onverschrokken aan elkaar heb durven koppelen

Ze achtervolgen me nog steeds

De dingen die ik heb gezien

Weerspiegel de gezichten van mezelf die ik altijd zal houden

En de donkerste hoeken van de droom

Opgesloten onder de slaap

Maar toch groeit het

Ik voel het snijden in het hart van mijn geheel

Er is zoveel dat ik nog steeds niet weet

Zal het de ik vervangen die wakker wordt?

Zal het de controle wegnemen?

Is deze schaduw hier om te blijven?

Aan de andere kant van deze muur die ik heb gebouwd om het tij te keren

Daar staat een andere ik

Ik heb vaak door zijn ogen gezien

Zijn werk zou je ademloos maken

Het vreet me vanbinnen op

Ik herken de man eronder niet

Hij draagt ​​het gezicht dat zo bekend is

En ik voel hem elke centimeter van mij bedekken

Ik ben bang om eraan toe te geven en de horror die nog moet komen

En als deze zware ogen beginnen te sluiten

Dit alomtegenwoordige beeld toont:

Een moordenaar met mijn handen

En terwijl zijn bloed koud wordt,

Pakt de vreemdeling bij de keel

En het moeilijkste was het definiëren van de kloof

Waar besluit ik de grens te trekken?

Tussen de ik die ik wil zijn

En dit monster waarvan ik nog steeds droom

Neem wat je hebt gehoord als een waarschuwingsschot

Wie kan zeggen wat ik niet ben?

Kun je me vertellen waartoe ik in staat ben?

Snijd ze uit elkaar en de nachtmerrie stopt

Zal ik ooit deze vrede kennen?

Dit houdt nooit op zolang ik adem

Ben ik gewoon een hopeloze gastheer?

Ben ik een slaaf van deze slapeloze geest?

En zal ik verliezen wat voor mij het belangrijkst is?

Meest voor mij

Wat moet ik nog worden?

Moet ik nog worden?

Wat moet ik nog worden?

Wat ik nog moet worden

Wat moet ik nog worden?

Moet ik nog worden?

Wat moet ik nog worden?

Wat ik nog moet worden

Ik herken de man eronder niet

Hij draagt ​​het gezicht dat zo bekend is

En ik voel hem elke centimeter van mij bedekken

Ik ben bang om eraan toe te geven en de horror die nog moet komen

Ik herken de man eronder niet

Hij draagt ​​het gezicht dat zo bekend is

En ik voel hem elke centimeter van mij bedekken

Ik ben bang om eraan toe te geven en de horror die nog moet komen