Ovunque - Talco

Approdo precoce e annunciato

Di un balzo timido che

Nel vuoto a rendere occulto hai sciupato

Per perdere

Stralci di stanche memorie

Che ancora ti ritrovan qui

Mentre riaccordi brandelli di storie

Per ripartir

Da una piaga che dall’imbrunir

Siede ancora nella nostalgia

Di una veglia morbosa senza un lieto andar

Che ti scaglia via

Rallentata da un cieco dormir

Tra miserie e un’oscura agonia

Nella cinica via che continui a inseguire

Dovunque sia

Mentre sarto di ricordi

Che siedono vicino a me

Sciolgo i rancori che ancora qui mordi

E mi chiedo se

Se sia servito a qualcosa

Ridisegnare un ardir

A un’indecenza che si mette in posa

Per non partir

Da una piaga che dall’imbrunir

Siede ancora nella nostalgia

Di una veglia morbosa senza un lieto andar

Che ti scaglia via

Rallentata da un cieco dormir

Tra miserie e un’oscura agonia

Nella cinica via che continui a inseguire

Dovunque sia

Da una piaga che dall’imbrunir

Siede ancora nella nostalgia

Di una veglia morbosa senza un lieto andar

Che ti scaglia via

Rallentata da un cieco dormir

Tra miserie e un’oscura agonia

Nella cinica via che continui a inseguire

Dovunque sia

Vroege en aangekondigde landing

Van een schuchtere sprong die

In de leegte die je hebt verspild om occult te maken

Verliezen

Fragmenten van vermoeide herinneringen

Dat ze je hier nog vinden

Terwijl je flarden verhalen repeteert

Om weer te vertrekken

Van een plaag die van de schemering

Het zit nog steeds in nostalgie

Van een ziekelijke wake zonder een gelukkig leven

Dat gooit je weg

Vertraagd door een slapende blinde man

Tussen ellende en donkere doodsangst

Op de cynische manier die je blijft najagen

waar het ook is

Tijdens het afstemmen van herinneringen

Wie zit er naast mij

Ik los de wrok op die je hier nog steeds bijt

En ik vraag me af of

Als het iets goeds heeft gedaan

Een ardir . opnieuw ontwerpen

Naar een onfatsoenlijkheid die poseert

niet weggaan

Van een plaag die van de schemering

Het zit nog steeds in nostalgie

Van een ziekelijke wake zonder een gelukkig leven

Dat gooit je weg

Vertraagd door een slapende blinde man

Tussen ellende en donkere doodsangst

Op de cynische manier die je blijft najagen

waar het ook is

Van een plaag die van de schemering

Het zit nog steeds in nostalgie

Van een ziekelijke wake zonder een gelukkig leven

Dat gooit je weg

Vertraagd door een slapende blinde man

Tussen ellende en donkere doodsangst

Op de cynische manier die je blijft najagen

waar het ook is