Neverdad - Talco

Nella veglia Maritana che si spegne

Sulla strada per tornare a Neverdad

Orfani di un divo ora qui ci si arrende

A non saper guardare soli a Neverdad

Piovono senza sosta dalla cima di un abbaglio

Parolisti scaltri alla fiera della vanità

Mentre metomani in fasce con casalinghi al guinzaglio

Senza pudore attendon divi e santità

Nella veglia Maritana crolla lenta

La torre che cerca la via per Neverdad

Dalle fondamenta molli un’altra fetta

Cade in frantumi per svanir nell’ovvietà

Di non saper guardare soli a Neverdad

Triste epilogo di un disperato salto

Vegliar sul sonno d’altri senza paventar

L’illusione di guardare avanti e in alto

Senza poter scovar da soli Neverdad

Figli di un sentito dire e senza scampo

Sulla strada per tornare a Neverdad

Camminiam raminghi quando in un lampo

In de maritan wake die uitgaat

Op de terugweg naar Neverdad

Wezen van een ster, hier geven we het op

Niet wetend hoe je in je eentje naar Neverdad moet kijken

Ze regenen meedogenloos vanaf de top van een blunder

Crafty Parolists op de Vanity Fair

Terwijl metomaan in doeken met huishoudelijke artikelen aan de lijn

Zonder schaamte wachten goden en heiligheid

In de maritan wake stort hij langzaam in

De toren die de weg zoekt naar Neverdad

Nog een plakje van de zachte basis

Het valt uit elkaar om te verdwijnen in het voor de hand liggende

Niet wetend hoe je in je eentje naar Neverdad moet kijken

Triest einde van een wanhopige sprong

Waak over de slaap van anderen zonder angst

De illusie van vooruit en omhoog kijken

Zonder Neverdad zelf te kunnen vinden

Kinderen van horen zeggen en geen ontsnapping

Op de terugweg naar Neverdad

We lopen dwalend als we in een flits zijn