La torre - Talco

Lieto riconduco l’anima al suono del mio antico porto

Tra invisibili note di un far buffone

Rilassato suono di un legittimo canto distorto

Dall’esilio dell’immaginazione

Vagai tra genti e terre che mi hanno adottato

E in cambio di una risata echi di storia

Lungo le strade di una saggezza dimenticata

Di indomabili notti calde di gloria

Paladini di antichi scranni spolverati a novella parvenza

Arruolati da sciocchi predicatori

Nella gogna dei prestigiatori non c'è differenza

Tra le nuvole e le illusioni

Domatori di voti grazie, ma di finte battute non so campare

Non chiedo scusa ma è tardi, per le mie strade ho un’altra storia e sta ad

aspettare

Perchè dentro la torre non ci so stare!

Quindi riconduco al cuore lontano da quel vecchio porto

Dove non c'è posto per un buffone

Lieto e saldo sull’equilibrio di un fato risorto

Ma lontano dall’illusione

Se un domani estinto mi ammonirà

Per un circo instabile in delirio di libertà

Seguo il richiamo di antiche glorie lungo il sentiero dimenticato per risalire

Perchè ho ancora fiato per ripartire!

Domatori di voti grazie, ma di finte battute non so campare

Non chiedo scusa ma è tardi, per le mie strade ho un’altra storia e sta ad

aspettare

Perchè dentro la torre non ci so stare!

Blij dat ik mijn ziel terugleid naar het geluid van mijn oude haven

Tussen onzichtbare tonen van een dwaas

Ontspannen geluid van legitieme vervormde zang

Uit de ballingschap van de verbeelding

Ik zwierf tussen mensen en landen die mij hebben geadopteerd

En in ruil voor een lach echo's van de geschiedenis

Langs de paden van een vergeten wijsheid

Van ontembare warme nachten van glorie

Paladins van oude banken afgestoft tot een nieuwe schijn

Aangeworven door dwaze predikers

In de schandpaal van goochelaars is er geen verschil

Tussen de wolken en illusies

Stemmers bedankt, maar ik weet niet hoe ik van nepgrappen moet leven

Het spijt me niet, maar het is laat, ik heb nog een verhaal in mijn straten en het is zover

wacht

Omdat ik niet weet hoe ik in de toren moet blijven!

Dus ik leid terug naar het hart, weg van die oude haven

Waar geen plaats is voor een dwaas

Gelukkig en standvastig op de balans van een verrezen lot

Maar verre van de illusie

Als een uitgestorven morgen me zal waarschuwen

Voor een onstabiel circus in een delirium van vrijheid

Ik volg de roep van oude glorie langs het vergeten pad om omhoog te gaan

Omdat ik nog adem heb om opnieuw te beginnen!

Stemmers bedankt, maar ik weet niet hoe ik van nepgrappen moet leven

Het spijt me niet, maar het is laat, ik heb nog een verhaal in mijn straten en het is zover

wacht

Omdat ik niet weet hoe ik in de toren moet blijven!