On avance - Tal

Si j’entends mes aînés juger, critiquer ma génération

Je pense qu’ils oublient un peu trop vite que le monde est tel qu’ils l’ont

laissé

Mais on n’est pas tous désabusés, on manque juste un peu d’air, de repères

N’importe où, où que l’on aille, on marche sur une faille

On avance en silence comme tous ceux qui osent faire bouger les choses

Sans drapeau et sans héros, on est tous en mal d’un idéal

On avance en silence, mais viendra l’heure où nos cris du cœur

On saura les faire sortir et notre avenir on va le choisir

On ne veut pas changer tout d’un coup, ni refaire une révolution

Un peu plus subtil que ce qu’on croit, on a tous une île au fond de soi

Et on y met nos rêves en suspens, et tous nos espoirs en attendant

De pouvoir enfin montrer, tout ce qu’on est

Je sais que du chemin reste à faire, et que souvent nos cœurs se désespèrent

Mais au-delà de nos peurs, nos colères, viendra le jour de cette nouvelle ère

On avance en silence comme tous ceux qui osent faire bouger les choses

Sans drapeau et sans héros, on est tous en mal d’un idéal

Als ik mijn ouderen hoor oordelen en mijn generatie bekritiseren?

Ik denk dat ze iets te snel vergeten dat de wereld is zoals ze hem hebben

met rust laten

Maar we zijn niet allemaal gedesillusioneerd, we missen gewoon een beetje lucht, van benchmarks

Overal, waar we ook gaan, we lopen op een breuklijn

We bewegen ons in stilte zoals iedereen die dingen durft te laten gebeuren

Zonder vlag en zonder held hebben we allemaal een ideaal nodig

We lopen in stilte, maar de tijd zal komen dat we vanuit het hart huilen

We zullen weten hoe we ze naar buiten kunnen brengen en onze toekomst zullen we kiezen

We willen niet ineens veranderen, of opnieuw een revolutie maken

Iets subtieler dan we denken, we hebben allemaal een eiland diep van binnen

En we zetten onze dromen in de wacht, en al onze hoop in de tussentijd

Om eindelijk te kunnen laten zien wat we zijn

Ik weet dat er nog een lange weg te gaan is, en dat ons hart vaak wanhoopt

Maar voorbij onze angsten, onze woede, zal de dag van dit nieuwe tijdperk komen

We bewegen ons in stilte zoals iedereen die dingen durft te laten gebeuren

Zonder vlag en zonder held hebben we allemaal een ideaal nodig