Enfant des rues - Tagada Jones

Je déambule dans les rues

Je cherche à me cacher

A tout prix me protéger

Du regard vicieux d’une société

Qui n’a de cesse de me juger

Moi l’enfant paumé

Je déambule dans les rues

Abandonné par mes aînés

Livré aux griffes d’un État nourricier

Qui n’a que faire de son nouveau-né

Répudié, moi l’enfant paumé

Je déambule dans les rues

Désociabilisé, personne sur qui compter

Réduit à scruter un soupçon de charité

Dans les regards apeurés des passants

Toujours pressés

La vie, la mort, pour moi tout ça c’est pareil, c’est pareil

Je pourrais sauter d’un pont, mourir demain

Quand bien même, quand bien même

La nuit, le jour, pour moi tout ça c’est pareil, c’est pareil

Je pourrais larguer les amarres

Partir un jour, finir au pays des merveilles

Je déambule dans les rues

Je cherche à me cacher

A tout prix me protéger

Du regard vicieux d’une société

Qui n’a de cesse de me juger

Moi l’enfant paumé

Donnez-moi un nom, un visage

Donnez-moi de l’espoir, de la rage

Une seule raison d’exister

Une branche à laquelle me raccrocher

Donnez-moi de l’espoir, de la rage

De l’espoir, de la rage

La vie, la mort, pour moi ça c’est pareil, c’est pareil

Seul, abandonné, livré a moi-même

Sans personne sur qui compter

La nuit, le jour, pour moi tout ça c’est pareil, c’est pareil

Je compte les heures qui me séparent

Du dernier soleil, du grand sommeil

Je compte les heures qui me séparent

Du grand sommeil, du grand sommeil

Il est trop tard

Il est trop tard

Il est trop tard

Ik loop door de straten

ik probeer me te verstoppen

Bescherm mij ten koste van alles

Vanuit de wrede blik van een samenleving

Wie veroordeelt mij steeds

Ik het verloren kind

Ik loop door de straten

In de steek gelaten door mijn ouderen

Geleverd in de klauwen van een pleegstaat

Wie geeft er nu niet om haar pasgeboren baby

Verworpen, ik het verloren kind

Ik loop door de straten

Ongezellig, niemand om op te vertrouwen

Gereduceerd tot het onderzoeken van een vleugje liefdadigheid

In de angstige ogen van voorbijgangers

Altijd haast

Leven, dood, voor mij is het allemaal hetzelfde, het is hetzelfde

Ik zou van een brug kunnen springen en morgen sterven

Ook al, ook al

Nacht, dag, voor mij is het allemaal hetzelfde, het is hetzelfde

ik zou kunnen afwerpen

Op een dag vertrekken, eindigen in wonderland

Ik loop door de straten

ik probeer me te verstoppen

Bescherm mij ten koste van alles

Vanuit de wrede blik van een samenleving

Wie veroordeelt mij steeds

Ik het verloren kind

Geef me een naam, een gezicht

Geef me hoop, woede

Slechts één reden om te bestaan

Een tak om aan vast te houden

Geef me hoop, woede

Hoop, woede

Leven, dood, voor mij is het hetzelfde, het is hetzelfde

Alleen, verlaten, in mijn eentje

Met niemand om op te vertrouwen

Nacht, dag, voor mij is het allemaal hetzelfde, het is hetzelfde

Ik tel de uren die mij scheiden

Van de laatste zon, van de grote slaap

Ik tel de uren die mij scheiden

Grote slaap, grote slaap

Het is te laat

Het is te laat

Het is te laat