Ćma - Tadeusz Nalepa

A kiedy tak nocą czarną oglądam twe białe plecy to wiem,

Że nic nie ma za darmo, nic nie ma oprócz obietnic.

Z otumanienia zawrót głowy,

A z niespełnienia ból.

A choć jesteś małą kobietą to nosisz podkute buty

I depczesz aż wdepczesz mnie w piekło po duszy mej,

Chodzisz na skróty.

Z otumanienia zawrót głowy,

A z niespełnienia ból.

A kiedy podpalasz ten ogień to choć pali się we mnie na stałe,

Na sercu zaciskasz mi dłonie każesz mi kochać Cię dalej.

Z otumanienia zawrót głowy,

A z niespełnienia ból.

I dawno choć mam już za sobą nie jedną tak czarną godzinę,

Od kiedy Ty jesteś tu obok to wierzę choć wiem że znów zginę

Z otumanienia zawrót głowy,

A z niespełnienia ból.

Ja wiem pierwsza ćma była samcem a druga zachętą kobiecą

I odtąd tak wodzą się tańcem i płoną na przemian nad świecą.

Z otumanienia zawrót głowy,

A z niespełnienia ból…

En als ik 's nachts naar je witte rug kijk, weet ik het

Dat niets gratis komt, niets anders dan beloften.

Van duizeligheid, duizeligheid,

En van onvervulde pijn.

En ook al ben je een kleine vrouw, je draagt ​​geschoeide schoenen

En je loopt totdat je me met mijn ziel in de hel vertrapt,

Je neemt snelkoppelingen.

Van duizeligheid, duizeligheid,

En van onvervulde pijn.

En wanneer je dit vuur in brand steekt, hoewel het permanent in mij brandt,

Je klemt mijn handen om mijn hart, je zegt dat ik van je moet blijven houden.

Van duizeligheid, duizeligheid,

En van onvervulde pijn.

En lang geleden, hoewel ik meer dan één zo'n donker uur achter me heb,

Aangezien je hier naast me bent, geloof ik, ook al weet ik dat ik weer zal sterven

Van duizeligheid, duizeligheid,

En van onvervulde pijn.

Ik weet dat de eerste mot een mannetje was en de tweede een vrouwelijke aanmoediging

En sindsdien dansen ze zo en branden ze afwisselend boven de kaars.

Van duizeligheid, duizeligheid,

En van onvervulde pijn...