Zostań w moim śnie - Dzem, Tadeusz Nalepa

Nauczyłaś mnie, że dom

Może portem być, gdy sztorm

Kiedy wracam pod nasz dach

Za mną już bóli strach

Nauczyłaś mnie Twych rąk

I gorących ciała łąk

Kiedy wracam do tych ścian

Światło Twych oczu mam

Ile jeszcze mogłem lat

Tak mozolnie przez ten świat

Toczyć kamień dnia, by w noc

Padać jak drzewa kloc

Ty mnie nauczyłaś, że

Radość może być jak chleb

Chleb powszedni, zwykły, nasz

Który Ty dla mnie masz

Zostań, zostań, zostań w moim śnie

Zostań, zostań, zostań w moim śnie

Je leerde me thuis

Kan een haven zijn als er een storm optreedt

Als ik terugkom op ons dak

Er was al angst achter me

Je leerde me je handen

En het vlees van hete weiden

Als ik terugkom naar deze muren

Ik heb het licht van je ogen

Hoeveel jaar zou ik nog hebben?

Zo moeizaam door deze wereld

Rol de steen van de dag in de nacht

Vallen als een boomstam

Dat heb je me geleerd

Vreugde kan als brood zijn

Dagelijks brood, gewoon brood, het onze

die je voor me hebt

Blijf, blijf, blijf in mijn droom

Blijf, blijf, blijf in mijn droom