The Giant - Swallow The Sun

Falling from my life deep to the sea

Drowning from living to the depths of me

Like the water that burns in my lungs

And the light that slowly fades above me

I’m bleeding rivers and they carried me to the sea

Crushing in this pressure, turning to stone

Roots rip my flesh and fill my skull

As worms dance around my drowning body

Feasting for the one that has gone

But I’m arriving, closing the door, ocean floor

Seven steps from my cradle

Closer to the end with every breath

What is this hell that was made for living?

I am arriving

The giant has grown too big inside me

Mountains of black stone, a volcano of dirt

When it went wrong?

Why am I here now?

But not for long…

Climbing up from this nest of nothingness

My faithful steps behind me

Marking my trail with circles

A path for you all

We’ve been ripped out from the womb

Through blood and pain into this life, and we cry

Ripped out, given, but made to be taken away

I’ve been hiding this giant for too long

And it’s grown like a parasite inside me

Under this shadow I’ve been walking

Now it’s taken over me, and she…

The pure girl, leave me before it’s too late

Or I will cut your wings

Or I will cut your wings

Or I will cut your wings

For I can’t control this that burns

It flows inside, through my every vein

It fills my fingers and burns my throat

Chains my heart again

Insane pain

I throw myself into this stream

And let it take me down, underground

Here I end, from here I begin

The line is broken like my fragile body

Flesh rots before the giant’s eyes

As he awakes from his silent rest

Rips open my chest, steps out from this crest

Don’t take over me please, leave this lonely man

Please leave

Uit mijn leven diep in de zee vallen

Verdrinken van het leven naar de diepten van mij

Zoals het water dat in mijn longen brandt

En het licht dat langzaam vervaagt boven mij

Ik bloed rivieren en ze droegen me naar de zee

Verpletterend in deze druk, veranderend in steen

Wortels scheuren mijn vlees en vullen mijn schedel

Terwijl wormen rond mijn verdrinkende lichaam dansen

Feesten voor degene die er niet meer is

Maar ik kom aan, sluit de deur, oceaanbodem

Zeven stappen van mijn wieg

Met elke ademhaling dichter bij het einde

Wat is deze hel die gemaakt is om in te leven?

Ik kom aan

De reus is te groot geworden in mij

Bergen van zwarte steen, een vulkaan van vuil

Wanneer ging het mis?

Waarom ben ik hier nu?

Maar niet voor lang…

Klimmen uit dit nest van het niets

Mijn trouwe stappen achter me

Mijn pad markeren met cirkels

Een pad voor jullie allemaal

We zijn uit de baarmoeder gerukt

Door bloed en pijn in dit leven, en we huilen

Uitgerukt, gegeven, maar gemaakt om mee te nemen

Ik heb deze reus te lang verborgen gehouden

En het is als een parasiet in mij gegroeid

Onder deze schaduw heb ik gelopen

Nu heeft het mij overgenomen, en zij...

Het pure meisje, verlaat me voordat het te laat is

Of ik snij je vleugels af

Of ik snij je vleugels af

Of ik snij je vleugels af

Want ik heb geen controle over dit dat brandt

Het stroomt naar binnen, door elke ader

Het vult mijn vingers en brandt mijn keel

Kettingen mijn hart weer

krankzinnige pijn

Ik werp mezelf in deze stream

En laat het me naar beneden halen, ondergronds

Hier eindig ik, vanaf hier begin ik

De lijn is gebroken zoals mijn fragiele lichaam

Vlees rot voor de ogen van de reus

Als hij wakker wordt uit zijn stille rust

Scheurt mijn borst open, stapt uit deze top

Neem me alsjeblieft niet over, verlaat deze eenzame man

Ga alstublieft weg