Sleepless Swans - Swallow The Sun

Too late to leave, blinded by the last night

Too far, too late, too deep

To escape from the hands of this night

Winter has our hearts, it finally tore us apart

The cries of loss, ripping wings

We are frozen on the lake

So close to watch her die

But too far to leave together

This tomb of ice finally ripped us apart

We are sleepless swans, frozen on the lake

Lay down your eyes, blinded by the last night

The sun won’t light them any longer

The deeper the dark, the clearer we see

Escaping death only made it stronger

The cries of loss, ripping wings

We are frozen on the lake

So close to watch her die

But too far to leave together

This tomb of ice finally ripped us apart

We are sleepless swans, frozen on the lake

Waiting, silence, burning touch of air

Eyes, frozen, Orion, the map of sky is quiet

November sang us songs of goodbye

But foolish hearts hailed the wait

Winter has our hearts now, it finally tore us apart

We are sleepless swans, frozen on the lake

Te laat om te vertrekken, verblind door de laatste nacht

Te ver, te laat, te diep

Om te ontsnappen uit de handen van deze nacht

De winter heeft ons hart, het heeft ons eindelijk uit elkaar gehaald

De kreten van verlies, scheurende vleugels

We zijn bevroren op het meer

Zo dichtbij om haar te zien sterven

Maar te ver om samen te vertrekken

Deze tombe van ijs heeft ons eindelijk uit elkaar gescheurd

We zijn slapeloze zwanen, bevroren op het meer

Leg je ogen neer, verblind door de laatste nacht

De zon zal ze niet langer verlichten

Hoe dieper het donker, hoe duidelijker we zien

Ontsnappen aan de dood maakte het alleen maar sterker

De kreten van verlies, scheurende vleugels

We zijn bevroren op het meer

Zo dichtbij om haar te zien sterven

Maar te ver om samen te vertrekken

Deze tombe van ijs heeft ons eindelijk uit elkaar gescheurd

We zijn slapeloze zwanen, bevroren op het meer

Wachten, stilte, brandende aanraking van lucht

Ogen, bevroren, Orion, de hemelkaart is stil

November zong ons afscheidsliedjes

Maar dwaze harten prezen het wachten

De winter heeft nu ons hart, hij heeft ons eindelijk uit elkaar gehaald

We zijn slapeloze zwanen, bevroren op het meer