Night Will Forgive Us - Swallow The Sun

Did we make it through the night, or was it just a dream of woe?

When did mother’s arms turn to dust?

The fortress so unbroken,

But still your heart was strong to lead us all through.

The gentle morning mist still veiling the graves,

Breathe it in and watch the sunrise,

Time will wait for us in this early hour

Like the ghosts still lingering on the flowers.

Time won’t heal,

It just buries the pain and slowly changes its form,

But a bleeding heart is an open one, alive yet so undone,

We carry these wounds until night forgives us.

Loneliness so hard to bear,

When these rooms breathe emptiness,

Still your voice is all around me here,

Singing me to the blue dream through the quiet summer rain.

Time won’t heal,

It just buries the pain and slowly changes its form,

But a bleeding heart is an open one, alive yet so undone,

We carry these wounds until night forgives us.

Did we make it through the night, or was it just a dream of woe?

When did mother’s arms turn to dust?

The fortress so unbroken,

But still your heart was strong to lead us all through.

The gentle morning mist still veiling the graves,

Breathe it in and watch the sunrise,

Time will wait for us in this early hour.

Time won’t heal,

It just buries the pain and slowly changes its form,

But a bleeding heart is an open one, alive yet so undone,

We carry these wounds until night forgives us And lets us say a last goodbye.

Zijn we de nacht doorgekomen, of was het slechts een droom van wee?

Wanneer veranderden moeders armen in stof?

Het fort zo ongebroken,

Maar toch was je hart sterk om ons er allemaal doorheen te leiden.

De zachte ochtendmist bedekt nog steeds de graven,

Adem het in en kijk naar de zonsopgang,

De tijd zal op ons wachten op dit vroege uur

Zoals de geesten die nog steeds op de bloemen hangen.

Tijd zal niet genezen,

Het begraaft gewoon de pijn en verandert langzaam van vorm,

Maar een bloedend hart is een open hart, levend en toch zo ongedaan gemaakt,

We dragen deze wonden tot de nacht ons vergeeft.

Eenzaamheid die zo moeilijk te dragen is,

Wanneer deze kamers leegte ademen,

Toch is je stem hier overal om me heen,

Me zingen voor de blauwe droom door de stille zomerregen.

Tijd zal niet genezen,

Het begraaft gewoon de pijn en verandert langzaam van vorm,

Maar een bloedend hart is een open hart, levend en toch zo ongedaan gemaakt,

We dragen deze wonden tot de nacht ons vergeeft.

Zijn we de nacht doorgekomen, of was het slechts een droom van wee?

Wanneer veranderden moeders armen in stof?

Het fort zo ongebroken,

Maar toch was je hart sterk om ons er allemaal doorheen te leiden.

De zachte ochtendmist bedekt nog steeds de graven,

Adem het in en kijk naar de zonsopgang,

De tijd zal op ons wachten in dit vroege uur.

Tijd zal niet genezen,

Het begraaft gewoon de pijn en verandert langzaam van vorm,

Maar een bloedend hart is een open hart, levend en toch zo ongedaan gemaakt,

We dragen deze wonden tot de nacht ons vergeeft en laten we een laatste vaarwel zeggen.