Ветер в парус - Светлана Рерих

А вокруг такие синие леса

Ну, а тебе всё снятся море, паруса

И песни все твои — одна сплошная грусть

Там корабли и нет любви, уйду я не вернусь.

Платье голубое я надела зря,

Ты сразу вспомнил море и забыл меня

И плакала гармонь в твоих больших руках

И маяком горел огонь, огонь в твоих глазах.

Припев:

Да ветер в парус если ты забыл меня, йя-йя,

А я останусь лучше вовсе без тебя

И пожалеешь ты ещё, ещё о том,

Что зря хотел ты быть, ой зря без моря — моряком.

Словно у причала у калитки жду

Тебя я повстречала, ой, да на беду

Мне снова не о том гармонь поёт твоя

Глаза опять горят огнём не от любви, а зря.

En rond zulke blauwe bossen

Nou, je droomt nog steeds van de zee, zeilen

En al je liedjes zijn één continu verdriet

Er zijn schepen en er is geen liefde, ik zal vertrekken, ik zal niet terugkeren.

Ik heb tevergeefs een blauwe jurk aangetrokken,

Je herinnerde je meteen de zee en vergat mij

En de accordeon huilde in jouw grote handen

En vuur brandde als een baken, vuur in je ogen.

Refrein:

Ja, de wind in het zeil als je me bent vergeten, ya-ya,

En ik blijf helemaal beter zonder jou

En je zult meer spijt krijgen, meer over

Wat wilde je tevergeefs zijn, oh tevergeefs zonder de zee - een zeeman.

Alsof ik bij de pier bij de poort wacht

Ik heb je ontmoet, oh, helaas

Nogmaals, je accordeon zingt daar niet over

Ogen branden weer van vuur, niet uit liefde, maar tevergeefs.