Wasted Lands - Suidakra

Tireless I faced my way

The flames still burned

To see the stars and dales

My heart still yearned for

Surrounded by bleakness

Osseous trees seemen to

Seize the silence

A plain of ruins

Winds of dust tried to enshroud

All Remembrance

A doleful figure cowered

At the heart of this wasted lands

His bowed head a mere skull

The yield of dust in his hands

«I dwell beyond all fear

And here in my liefeless claw

Shall grow your given seed

The everlasting flaw "

On the ground of his eyes I

Saw a child drowned in fear

In the deep he beheld the airy play

Of those who can fly while

Fear turned into hate

Woe betide him and his tainted eyes

Seeds of despair won’t grow with tears of dust

So I left this wilted man and his vale of woe

To Resume my own path of dole

Onvermoeibaar ging ik mijn weg tegemoet

De vlammen brandden nog steeds

Om de sterren en dalen te zien

Mijn hart verlangde nog steeds naar

Omgeven door somberheid

Ossebomen lijken

Grijp de stilte

Een vlakte van ruïnes

Winden van stof probeerden te omhullen

Alle herinnering

Een treurige figuur hurkte neer

In het hart van deze woeste gronden

Zijn gebogen hoofd slechts een schedel

De opbrengst van stof in zijn handen

"Ik woon voorbij alle angst"

En hier in mijn lieveloze klauw

Zal je gegeven zaad laten groeien

De eeuwige fout "

Op de grond van zijn ogen I

Zag een kind verdrinken in angst

In de diepte zag hij het luchtige spel

Van degenen die kunnen vliegen terwijl

Angst veranderde in haat

Wee hem en zijn bedorven ogen

Zaden van wanhoop groeien niet met tranen van stof

Dus ik verliet deze verwelkte man en zijn dal van wee

Om mijn eigen pad van dole te hervatten