Battle-Cairns - Suidakra

Towards an empty land we sailed*

Nemed, our father, led the way

Towards the home of the brave and free

Towards our isle of destiny

We raised two forts and cleared twelve plains

We worked the land and claimed our place

Four lakes burst up out of the ground

We sacrificed on sacred mounds

But gods envy the delights of men!

A terrible evil swarmed ashore

And with them came disease and war

Their runed flesh was foul and black

In battle their two kings were met

Three thousand Nemedians fell that day

A pillar of stone was raised for each man slain

Three thousand pillars on the plain

Nemed himself soon died of plague

Two thirds of all we had, they claimed

One last assault on Conand’s tower

One final attempt to end the terror

Through mists of time

Sound bloody chimes

Of clashing shields

Of arrows soaring

Of battle-horns

And stones roaring

Score sixty thousand fought that day

Conand and his heirs were slain

The Fomorian tower of strength lay waste

More pillars on the plains were raised

Yet Morc returned from across the waves

Countless demons retaliate

On rhythms of rage he wrote our fate

Thirty Nemedians survived that day

In utter defeat we sailed away

Leaving behind our sacred ground

Where naught of us remained…

But battle-pillars on the plains

Op weg naar een leeg land zeilden we*

Nemed, onze vader, liep voorop

Op weg naar het huis van de dapperen en vrijen

Op weg naar ons eiland van het lot

We hebben twee forten verhoogd en twaalf vlaktes ontruimd

We hebben het land bewerkt en onze plek opgeëist

Vier meren barsten uit de grond

We offerden op heilige terpen

Maar goden zijn jaloers op de geneugten van mannen!

Een verschrikkelijk kwaad zwermde aan wal

En met hen kwamen ziekte en oorlog

Hun runenvlees was vies en zwart

In de strijd werden hun twee koningen ontmoet

Drieduizend Nemedianen vielen die dag

Er werd een stenen pilaar opgericht voor elke gedode man

Drieduizend pilaren op de vlakte

Nemed stierf zelf al snel aan de pest

Twee derde van alles wat we hadden, beweerden ze

Nog een laatste aanval op de toren van Conand

Nog een laatste poging om de terreur te beëindigen

Door nevelen van tijd

Klinkt bloedige klokkenspel

Van botsende schilden

Van pijlen die omhoog vliegen

Van strijdhoorns

En stenen die brullen

Score zestigduizend vocht die dag

Conand en zijn erfgenamen werden gedood

De Fomoriaanse toren van kracht werd verwoest

Er werden meer pilaren op de vlakte opgericht

Toch keerde Morc terug van over de golven

Talloze demonen nemen wraak

Op ritmes van woede schreef hij ons lot

Dertig Nemedianen overleefden die dag

In totale nederlaag zeilden we weg

Onze heilige grond achterlatend

Waar niets van ons bleef...

Maar strijdpijlers op de vlakten