The Hidden Quest - Suidakra

Sudden the morn came

Slowly the curtain rose

Awe shone in his eyes

Another light was born to rove

With pinions of sorrow

On winds of despair

The beast appeared

Some say it would never go away

With eyes of morrow

On stars of guidance

He faced all fright

His way a neverending night

So he defied the lively waves

Betrayed himself

And the restless hieing winds

Strong is the blade of hatred

The desire of our desperate hope

The serpent of grief

Feeds virtue to it’s sateless breed

High aloft the dragon flies

The falcon has gone astray

So nigh but also far away

A cry above — the wyvern dies

Blind eyes have broken the oath

So far away but also close

The awaited even came

Slowly the curtain fell

Awe shone in his eyes

Another light still yearns to dwell

His eyes full of sorrow

And wounds of despair

Bled immortal dreams

Whispering of days of yore

The guise in the mirror

No more stars to guide

It’s the beast he feared

Now he knew it would never go away

So he defied the eternal rock

Buried himself

Into the everlasting flame

Strong is the blade of hatred

The desire of our desperate hope

The serpant of grief

Feeds virtue to it’s sateless breed

High aloft the dragon flies

The falcon has gone astray

So nigh but also far away

A cry above — the wyvern dies

Blind eyes have broken the oath

So far away but also close

Plots kwam de morgen

Langzaam ging het gordijn omhoog

Ontzag straalde in zijn ogen

Een ander licht was geboren om te zwerven

Met rondsels van verdriet

Op winden van wanhoop

Het beest verscheen

Sommigen zeggen dat het nooit weg zou gaan

Met de ogen van morgen

Op sterren van begeleiding

Hij zag alle angst onder ogen

Zijn weg een eeuwigdurende nacht

Dus hij trotseerde de levendige golven

heeft zichzelf verraden

En de rusteloze winden

Sterk is het mes van haat

Het verlangen van onze wanhopige hoop

De slang van verdriet

Voedt deugd aan zijn sateloze ras

Hoog in de lucht vliegt de draak

De valk is verdwaald

Zo dichtbij maar ook ver weg

Een kreet hierboven - de wyvern sterft

Blinde ogen hebben de eed gebroken

Zo ver weg maar ook dichtbij

Het verwachte kwam zelfs

Langzaam viel het doek

Ontzag straalde in zijn ogen

Een ander licht verlangt nog steeds om te wonen

Zijn ogen vol verdriet

En wonden van wanhoop

Bloedde onsterfelijke dromen

Het fluisteren van de dagen van weleer

De gedaante in de spiegel

Geen sterren meer om te begeleiden

Het is het beest dat hij vreesde

Nu wist hij dat het nooit zou verdwijnen

Dus hij trotseerde de eeuwige rots

zichzelf begraven

In de eeuwige vlam

Sterk is het mes van haat

Het verlangen van onze wanhopige hoop

De slang van verdriet

Voedt deugd aan zijn sateloze ras

Hoog in de lucht vliegt de draak

De valk is verdwaald

Zo dichtbij maar ook ver weg

Een kreet hierboven - de wyvern sterft

Blinde ogen hebben de eed gebroken

Zo ver weg maar ook dichtbij