Hall Of Tales - Suidakra

There’s darkness everywhere in the hall of time

But a low glowing fire shines on lonly silhouettes

Nigh colums of chilliads with runes of fate

Scalds, bards and minstrels stare into the flames

Their lonly voices soar into the silence

Like a glint into the feeble light

Some runes start to shine in silvery letters

Forgotten stories of ruins and ne’er ending blight:

Far away from now in sunken times

A fair young maiden followed the wind

A will — o'- the — wisp led her astray

Into a vale of bleakness and grief

Thousands of men — struck the marching tune

So they died and she greets seeding tears

And waiting for harvest

Far away from now in sunken times

A travelling lad followed an old path

His thoughts stray constantly to the sky

Where elfs and wyverns fly

His colleen by his side with so bright eyes

Shillelagh won’t ever fly again

Far away from now in sunken times

An old bard sung with the wind

The trees on an old path told him

Of a place his thoughts still long for

A hall of ancient wisdom and lore

In the eclipse of abandoned time:

There’s darkness …

Er is overal duisternis in de hal van de tijd

Maar een laag gloeiend vuur schijnt op eenzame silhouetten

Nabij kolommen van chiliads met runen van het lot

Brandwonden, barden en minstrelen staren in de vlammen

Hun eenzame stemmen zweven de stilte in

Als een glinstering in het zwakke licht

Sommige runen beginnen te glanzen in zilverkleurige letters

Vergeten verhalen over ruïnes en nooit eindigende plaag:

Ver weg van nu in verzonken tijden

Een mooi jong meisje volgde de wind

Een wil - o'- de - dwaallicht leidde haar op een dwaalspoor

In een dal van somberheid en verdriet

Duizenden mannen — sloegen de marsmelodie

Dus ze stierven en ze begroet zaaiende tranen

En wachten op de oogst

Ver weg van nu in verzonken tijden

Een reizende jongen volgde een oud pad

Zijn gedachten dwalen constant af naar de lucht

Waar elven en wyverns vliegen

Zijn collega aan zijn zijde met zo heldere ogen

Shillelagh zal nooit meer vliegen

Ver weg van nu in verzonken tijden

Een oude bard gezongen met de wind

De bomen op een oud pad vertelden hem

Van een plek waar zijn gedachten nog steeds naar verlangen

Een hal van oude wijsheid en kennis

In de eclips van verlaten tijd:

Er is duisternis...