Dawning Tempest - Suidakra

Blood is running down my tiring hands

Falling as pure red dew on the ground

A pulse of drums fills the air

Death is all around me

Dea Tacita a grim companion

For roman glory

A deafening calm

Is screaming «forward»

And again we face the hordes

Painted beasts — in boiling rage

Deeply staring into the eyes of inevitable fate

Hell’s unleashed in screams of agony

When first I raised the tempest

I call on Mars to guide us

Nothing here, nothing else

To save us from the storm

Sacrifice the world and its

Progress to salvation

Quirites, sons of Rome

Ruins of mankind must be overthrown

This is the dawning tempest

Now, I am becoming death

A destroyer of worlds and

A lost soul on a path through ruins

Condemned to grow and cursed to follow

Ten thousand men on my command

Hordes of tribesmen wild and furious

Painted beasts — rage amongst us

Colliding worlds so fierce and cold

A feast of flesh in the eyes of a crow

And again we face the hordes

Deeply staring into the eyes of fate

A taste of doom sealed with blood

Sacrificing the world to hate

Bloed loopt over mijn vermoeide handen

Vallend als pure rode dauw op de grond

Een trommelslag vult de lucht

De dood is overal om me heen

Dea Tacita een grimmige metgezel

Voor Romeinse glorie

Een oorverdovende rust

Schreeuwt "vooruit"

En opnieuw staan ​​we tegenover de hordes

Geschilderde beesten — in kokende woede

Diep in de ogen staren van het onvermijdelijke lot

De hel barst los in kreten van pijn

Toen ik voor het eerst de storm opstak

Ik roep Mars op om ons te leiden

Niets hier, niets anders

Om ons te redden van de storm

Offer de wereld en zijn

Voortgang naar redding

Quirites, zonen van Rome

Ruïnes van de mensheid moeten worden omvergeworpen

Dit is de opkomende storm

Nu word ik de dood

Een vernietiger van werelden en

Een verloren ziel op een pad door ruïnes

Veroordeeld om te groeien en vervloekt om te volgen

Tienduizend man op mijn commando

Hordes stamleden wild en woedend

Geschilderde beesten — woede onder ons

Botsende werelden zo woest en koud

Een feest van vlees in de ogen van een kraai

En opnieuw staan ​​we tegenover de hordes

Diep in de ogen van het lot staren

Een voorproefje van ondergang bezegeld met bloed

De wereld opofferen om te haten