And Another Cist Looms - Suidakra

So I reel away to a vale

Of cists in front of me

Endless buried names of forlorn games

Wilting I fall to the ground

Unable to reach the gate

The stones on which he lain all knew his name

Fare you well my mother

I shall search your flames

In the four winds of the land

Fare you well my dear son

Never forget the end

I awake by moonlight

Under a lorn tree

A forgotten might

Forces me to the sea

By a lonly seashore

A fair young naiad beholds me

The spray whispers my name

I laud her embrace, my wild young sea

So In desperate longing I take my path

Unable to turn around

A forgotten might lames my will

But in my dreams I can hear her voice

A flame in the dark

A forgotten might makes me chill

By a lonly tree

A fair maiden beholds me

Eyes of soil, a sylvan goddess

Her beauty lames my forlorn heart

Silently the stones whisper a name

I laud her embrace like a fuddled bard

So In desperate…

By a bleak ghastly champaign

A gibbous moon illuminates

Staring eyes in the wind

Burning like infernal blazes

I will never laud her cold embrace

But her flames calls my name

Dus ik spoel weg naar een vallei

Van cists voor mij

Eindeloos begraven namen van verloren spellen

Verwelkend val ik op de grond

Kan de poort niet bereiken

De stenen waarop hij lag, kenden allemaal zijn naam

Het ga je goed mijn moeder

Ik zal je vlammen zoeken

In de vier winden van het land

Het ga je goed, mijn lieve zoon

Vergeet nooit het einde

Ik word wakker bij maanlicht

Onder een lorenboom

Een vergeten macht

Dwingt me naar de zee

Aan een eenzame kust

Een mooie jonge najade aanschouwt mij

De spray fluistert mijn naam

Ik prijs haar omhelzing, mijn wilde jonge zee

Dus in een wanhopig verlangen neem ik mijn pad

Kan zich niet omdraaien

Een vergeten zou mijn wil kunnen verlammen

Maar in mijn dromen kan ik haar stem horen

Een vlam in het donker

Een vergeten macht maakt me chill

Door een eenzame boom

Een schone maagd ziet me aan

Ogen van de aarde, een godin van de Sylvan

Haar schoonheid verlamt mijn verloren hart

Stil fluisteren de stenen een naam

Ik prijs haar omhelzing als een verwarde bard

Dus in wanhopige...

Door een sombere afgrijselijke champagne

Een maanvormige maan verlicht

Starende ogen in de wind

Brandend als helse vlammen

Ik zal haar koude omhelzing nooit prijzen

Maar haar vlammen roepen mijn naam