На память - Стольный Град, TOF, Михалыч

Рисуем грустные улыбки на минах, как мило.

И что ни слово так мимо, снова всё мимо.

Мне бы не хватило без тебя и всех денег мира.

Но отключи нас от питания или реанимируй.

Помню то, о чем хотела, но боялась спросить.

И когда засыпала на моих коленях в такси.

Ты думала, я не готов и чуть не отшила.

А я думал лишь о том, какая же ты красивая.

Ты моя фобия, мания, хобби, мафия.

Засыпает город, просыпается магия.

Ты моя погоня, пятая симфония агоний.

Мы утонули в алкоголе твоих аллегорий.

Мы шли всегда с тобой немного не в ногу.

Но от упреков и пороков в дорогу.

Таская сумки от порога к порогу.

Если твои руки как цепи, то к черту свободу.

Припев: х2

Меня к тебе так и тянет.

Я думал, хуже не станет.

Перестань меня ранить.

Давай нарисуем улыбки на память.

Если любовь это тюрьма, на свободе не проще.

Одинок по вечерам, пустая жилплощадь.

Каждая ночь тянется вечность, выключен свет.

Я хожу по лабиринту, где выхода нет.

Согласен, я перегибал, прости за мою ревность.

И часто кочевал, где попадя, забыв про трезвость.

Быт нас поедал, рутина ушла в бесконечность.

И хоть ты меня разлюбила, спасибо за честность.

Стояли на своем упрямо, тем же загнав себя в яму.

Строили счастье, устроили драму.

Хотела сделать перерыв, как в фильме на рекламу.

Но наяву это обрыв, меня роняют скалы.

Твой силуэт перед глазами замер как картина.

Но я художник, что без музы рисовать не в силах.

В итоге все холсты пусты, не тронуты чернила.

Сама ушла, меня таки не отпустила.

Припев:

Меня к тебе так и тянет.

Я думал, хуже не станет.

Перестань меня ранить.

Давай нарисуем улыбки на память.

We tekenen een droevige glimlach op mijnen, hoe schattig.

En wat er ook een woord voorbijgaat, alles gaat weer voorbij.

Ik zou niet genoeg hebben gehad zonder jou en al het geld van de wereld.

Maar ontkoppel ons of laat ons herleven.

Ik herinner me wat ik wilde, maar was bang om te vragen.

En toen ze in een taxi op mijn knieën in slaap viel.

Je dacht dat ik er nog niet klaar voor was en viel bijna flauw.

En ik dacht alleen aan hoe mooi je bent.

Jij bent mijn fobie, manie, hobby, maffia.

De stad valt in slaap, de magie wordt wakker.

Jij bent mijn achtervolging, de vijfde symfonie van pijn.

We zijn verdronken in de alcohol van je allegorieën.

We liepen altijd een beetje uit de pas.

Maar van verwijten en ondeugden op de weg.

Met tassen van deur tot deur.

Als je handen als kettingen zijn, dan naar de hel met vrijheid.

Koor: x2

Zo voel ik me tot je aangetrokken.

Ik dacht dat het niet erger kon.

Stop met mij pijn te doen.

Laten we een glimlach tekenen ter herinnering.

Als liefde een gevangenis is, is vrij zijn niet makkelijker.

Alleen 's avonds, lege woonruimte.

Elke nacht strekt zich uit voor de eeuwigheid, de lichten zijn uit.

Ik loop door een labyrint waar geen uitweg is.

Ik ben het ermee eens, ik ging te ver, sorry voor mijn jaloezie.

En hij zwierf vaak overal waar hij kwam, en vergat nuchterheid.

Het leven at ons op, de routine ging tot in het oneindige.

En ook al hield je niet meer van me, bedankt voor je eerlijkheid.

Ze hielden koppig stand en dreven zichzelf op dezelfde manier in een gat.

Ze bouwden geluk op, voerden een drama op.

Ik wilde een pauze nemen, zoals in een film voor een advertentie.

Maar in werkelijkheid is het een klif, rotsen laten me vallen.

Je silhouet voor mijn ogen bevroor als een foto.

Maar ik ben een kunstenaar die ik niet kan tekenen zonder een muze.

Hierdoor zijn alle doeken leeg, de inkt wordt niet aangeraakt.

Ze ging weg, ze liet me niet gaan.

Refrein:

Zo voel ik me tot je aangetrokken.

Ik dacht dat het niet erger kon.

Stop met mij pijn te doen.

Laten we een glimlach tekenen ter herinnering.