Two Constant Lovers - Steeleye Span

Now as I was a-walking down by the sea shore

Where the wind it did whistle and the waves they did roar

There I heard a fair maid make a terrible sound

Like the wind and the waves that did echo around

Ch: Crying «Ohh.

my love is gone

He’s the youth I adore

And he’s drowned

And I never shall see him no more»

She’d a voice like a nightingale, skin like a dove

And the song that she sang it was all about love

When I asked her to marry me, marry me please

But the answer she gave: «My love’s drowned in the seas»

I said I had gold and I’d silver beside

On a coach and six horses with me she could ride

She said: «I'll not marry nor yet prove a wife

I’ll be constant and true all the days I have life»

Then she flung her arms wide and she took a great leap

From the cliffs that were high to the billows so deep

Saying: «The rocks of the ocean shall be my death bed

And the shrimps of the sea shall swim over my head»

And now every night at six bells they appear

When the moon is shining and the stars they are clear

These two constant lovers with each other’s charms

Rolling over and over in each other’s arms

Nu ik aan het wandelen was langs de kust

Waar de wind fluit en de golven brullen

Daar hoorde ik een schone meid een vreselijk geluid maken

Zoals de wind en de golven die rond echoden

Ch: Huilen «Ohh.

mijn liefde is verdwenen

Hij is de jongeling waar ik dol op ben

En hij is verdronken

En ik zal hem nooit meer zien»

Ze had een stem als een nachtegaal, huid als een duif

En het liedje dat ze zong, ging helemaal over liefde

Toen ik haar vroeg om met me te trouwen, trouw met me alsjeblieft

Maar het antwoord dat ze gaf: «Mijn liefde is verdronken in de zeeën»

Ik zei dat ik goud had en daarnaast zilver

Op een koets en zes paarden met mij kon ze rijden

Ze zei: «Ik zal niet trouwen en nog niet bewijzen dat ik een vrouw ben»

Ik zal constant en trouw zijn alle dagen dat ik leven»

Toen spreidde ze haar armen wijd en maakte een grote sprong

Van de kliffen die hoog waren tot de golven zo diep

Zeggen: "De rotsen van de oceaan zullen mijn sterfbed zijn"

En de garnalen van de zee zullen over mijn hoofd zwemmen»

En nu verschijnen ze elke nacht om zes klokken

Als de maan schijnt en de sterren zijn helder

Deze twee constante minnaars met elkaars charmes

Om en om in elkaars armen rollen