The Boy and the Mantle (Three Tests of Chastity) - Steeleye Span, Sophie Yates

On the third of May to Carlisle did come

A courteous child with much wisdom

A kirtle and mantle the boy had on

With rings and broaches full richly adorned

Out of his pouch he pulled two nut shells

A pretty mantle therein did dwell

King Arthur, let thy wife wear this

And it will prove whether she be chaste

Forth came dame Guinevere the mantle to try

For she was gay and fond of novelty

She slipped it on but she was afeared

That it might show more than she cared

First it was gold, then it turned green

Then it was blue and it ill her became

Then it turned black of the very worst hue

Said King Arthur, I think that thou’s not true

She threw down the mantle in a fit of pique

And ran to her chamber with flushed cheeks

She cursed the weaver that the cloth had wrought

And vengeance on him that had it bought

Then many a wife did the mantle wear

But on their backs it did crinkle and tear

Kay’s wife, she wore it with certainty

But it showed her buttocks bare for all to see!

She threw down the mantle in a fit of pique

And ran to her chamber with flushed cheeks

She cursed the weaver that the cloth had wrought

And vengeance on him that had it bought

Craddock called his lady, bade her come in

You with no trouble this mantle could win

She bore the mantle, upon her back

But at her great toe it did crinkle and crack

Oh, Bow down Mantle and shame not me

I sinned but once, I tell you certainly

I kissed my husband under a tree

I kissed my husband, before he married me

When she had shriven, and her sins told

The Mantle clothed her in glittering gold

Then every knight in the court did behold

The chastest lady in all the world

The boy then stood, looking over the door

And there he espied a ferocious boar

He drew his wooden knife and fast he ran

He cut off the boar’s head and quit him like a man

He brought in the boar’s head, and held it brave

Saying no seducer’s knife could it carve

Some sharpened their knives quickly on a whetstone

Some threw them away and said they had none

The King and the boy stood looking upon

For all of their knives had turned blunt again

Craddock had a knife made of iron and steel

He cut up the boar’s head wondrous well

The boy had a horn of the good red gold

And to the court spoke he loud and bold

No seducer can drink from this horn

But he will spill it behind or before

Some spilt on their shoulder and some on their knee

For they were seducers for all to see

One missed his mouth and one poured in his eye

For no seducer could drink it right

Craddock won the horn and the boar’s head too

Which showed him faithful and chaste and true

His lady the Mantle, which made her heart glad

To all such ladies, God send good speed

Beware of mantle and knife and horn

The truth out will so be forewarned

That you may live to rue the day

If the boy and the mantle come your way

Beware of mantle and knife and horn

The truth out will so be forewarned

That you may live to rue the day

If the boy and the mantle come your way

Op 3 mei kwam Carlisle

Een hoffelijk kind met veel wijsheid

Een rok en mantel die de jongen aan had

Met ringen en aansnijdingen vol rijkelijk versierd

Uit zijn buidel haalde hij twee notendoppen

Er woonde daarin een mooie mantel

Koning Arthur, laat uw vrouw dit dragen...

En het zal bewijzen of ze kuis is

Forth kwam dame Guinevere de mantel om te proberen

Want ze was homo en dol op nieuwigheid

Ze trok het aan, maar ze was bang

Dat het misschien meer zou laten zien dan het haar kon schelen

Eerst was het goud, toen werd het groen

Toen was het blauw en werd het ziek van haar

Toen werd het zwart van de ergste tint

Zei koning Arthur, ik denk dat je niet waar bent

Ze gooide de mantel naar beneden in een vlaag van piqué

En rende naar haar kamer met rode wangen

Ze vervloekte de wever die de doek had gewrocht

En wraak op hem die het had gekocht

Toen droegen veel vrouwen de mantel

Maar op hun rug rimpelde het en scheurde het

Kay's vrouw, ze droeg het met zekerheid

Maar het toonde haar billen bloot voor iedereen om te zien!

Ze gooide de mantel naar beneden in een vlaag van piqué

En rende naar haar kamer met rode wangen

Ze vervloekte de wever die de doek had gewrocht

En wraak op hem die het had gekocht

Craddock belde zijn vrouw en vroeg haar binnen te komen

Jij zonder problemen zou deze mantel kunnen winnen

Ze droeg de mantel, op haar rug

Maar bij haar grote teen kreukte en kraakte het

Oh, buig mantel en schaam mij niet

Ik heb maar één keer gezondigd, dat zeg ik je zeker

Ik kuste mijn man onder een boom

Ik kuste mijn man voordat hij met me trouwde

Toen ze was verschrompeld, en haar zonden vertelden...

De Mantel kleedde haar in glinsterend goud

Toen zag elke ridder in het hof het

De kuisste dame ter wereld

De jongen stond toen over de deur te kijken

En daar zag hij een woest zwijn

Hij trok zijn houten mes en snel rende hij

Hij hakte de kop van het zwijn af en verliet hem als een man

Hij bracht de kop van het zwijn naar binnen en hield het moedig

Zeggen dat er geen verleidersmes kan snijden

Sommigen slijpen hun messen snel op een wetsteen

Sommigen gooiden ze weg en zeiden dat ze er geen hadden

De koning en de jongen stonden toe te kijken

Want al hun messen waren weer bot geworden

Craddock had een mes van ijzer en staal

Hij sneed de kop van het zwijn wonderbaarlijk in stukken

De jongen had een hoorn van het goede rode goud

En tot de rechtbank sprak hij luid en stoutmoedig

Geen enkele verleider kan van deze hoorn drinken

Maar hij zal het voor of achter morsen

Sommigen morsten op hun schouder en sommigen op hun knie

Want ze waren verleiders voor iedereen om te zien

Een miste zijn mond en een goot in zijn oog

Want geen enkele verleider kan het goed drinken

Craddock won ook de hoorn en de kop van het zwijn

Die hem getrouw en kuis en waar toonde

Zijn vrouwe de Mantel, die haar hart blij maakte

Aan al deze dames, God stuur goede snelheid

Pas op voor mantel en mes en hoorn

De waarheid is dus gewaarschuwd

Dat je mag leven om de dag te betreuren

Als de jongen en de mantel op je pad komen

Pas op voor mantel en mes en hoorn

De waarheid is dus gewaarschuwd

Dat je mag leven om de dag te betreuren

Als de jongen en de mantel op je pad komen