Ned Ludd Part 1 (Inclosure) - Steeleye Span

Ye commons lay free in rude rags of nature

Ye brown heaths be clothed in furs as ye be

My wild eye in rapture adores every feature

Ye are dear as this heart in my bosom to me

O native endearments I would not forsake the

I would not forsake thee for sweetest of scenes

For sweetest of gardens that nature could make me

I would not forsake thee, dear valleys and greens

The injured filds that once were gay

Whre nature’s hand displayed

Long waving rows of willows gray

And clumps of hawthorn shade

Though nature ne’er dropped thee a cloud resting mountain

Nor waterfalls tumble their music so free

Had nature denied ye a bush, tree, or fountain

Ye still had been loved, loved as an Eden by me

But now, alas, your hawthorn bowers

All desolate we see

The spoilers' axe their shade devours

And cuts down every tree

Ye commons lagen vrij in ruwe vodden van de natuur

Gij bruine heide wordt gekleed in bont zoals gij zijt

Mijn wilde oog in vervoering is dol op elke functie

Gij zijt mij dierbaar als dit hart in mijn boezem

O inheemse genegenheid zou ik niet in de steek laten

Ik zou je niet in de steek laten voor de mooiste scènes

Voor de liefste tuinen die de natuur me kon maken

Ik zou je niet in de steek laten, lieve valleien en groenen

De gewonde mensen die ooit homo waren

Waar de hand van de natuur wordt getoond

Lange wuivende rijen wilgen grijs

En bosjes meidoornschaduw

Hoewel de natuur je nooit een wolk-rustende berg heeft laten vallen

Noch watervallen tuimelen hun muziek zo vrij

Had de natuur u een struik, boom of fontein geweigerd?

Je was nog steeds geliefd, geliefd als een Eden door mij

Maar nu, helaas, je meidoornpriesters

Allemaal desolaat die we zien

De bijl van de spoilers verslindt hun schaduw

En hakt elke boom om