Mackerel of the Sea - Steeleye Span

When I was seven year old

My dear mother did die

My father married the worst woman

The world did ever see

She turned me to a loathsome worm

To lie at the foot of the tree

My sister Maisery she made

The mackerel of the sea

This father stood on the shore

And hearing sore complaint

And wondered at the laily moan

And questioned what it meant

Sing on your song you laily worm

That you now sing to me

For my two children hav been gone

This many year from me

Evry Saturday at noon

The mackerel comes to me

Changed back to my sister

The Lady Maisery

And she takes my laily head

And lays it on her knee

And combs it with a silver comb

To wash it in the sea

Seven knights I have slain

As I lay at the foot of the tree

And if you weren’t my own father

The eighth one you would be

For it was your own wife

Tied me to the foot of the tree

And turned the lovely Maisery

To the mackerel of the sea

The father sent for his own wife

As fast as send could he

Where is the son you sent from me

And my daughter Maisery?

Why cry out so loudly

And try to worry me?

Your son is at our king’s court

Serving for meat and fee

And your daughter at our queen’s court

Learning courtesy

You lie, you lie, you ill woman

So loud I hear you lie

My son is the loathsome worm

That lies at the foot of the tree

And my daughter Maisery

She is the mackerel of the sea

Every Saturday at noon

The mackerel comes to me

Changed back to my sister

The Lady Maisery

And she takes my laily head

And lays it on her knee

And combs it with a silver comb

To wash it in the sea

She has taken a silver wand

And gave him strokes three

The worm became the bravest knight

That ever your eyes did see

She has taken a golden horn

Loud and shrill she blew

And all the fish soon swam to her

But not the mackrel of the sea

You shaped me once an unseemly shape

You’ll never more shape me

And away she swam from that cold shore

And was lost forever

Every Saturday at noon

The mackerel comes to me

Changed back to my sister

The Lady Maisery

And she takes my laily head

And lays it on her knee

And combs it with a silver comb

To wash it in the sea

Toen ik zeven jaar oud was

Mijn lieve moeder is overleden

Mijn vader trouwde met de slechtste vrouw

De wereld heeft het ooit gezien

Ze veranderde me in een walgelijke worm

Aan de voet van de boom liggen

Mijn zus Maisery heeft ze gemaakt

De makreel van de zee

Deze vader stond op de kust

En het horen van een pijnlijke klacht

En verwonderde me over de luiste kreun

En vroeg zich af wat het betekende

Zing mee met je lied jij laily worm

Dat je nu voor me zingt

Voor mijn twee kinderen zijn weg geweest

Dit vele jaar van mij

Elke zaterdag om 12.00 uur

De makreel komt naar me toe

Terug veranderd in mijn zus

The Lady Maisery

En ze pakt mijn hoofd

En legt het op haar knie

En kamt het met een zilveren kam

Om het in de zee te wassen

Zeven ridders die ik heb gedood

Terwijl ik aan de voet van de boom lag

En als je mijn eigen vader niet was

De achtste die je zou zijn

Want het was je eigen vrouw

bond me vast aan de voet van de boom

En draaide de mooie Maisery

Naar de makreel van de zee

De vader liet zijn eigen vrouw komen

Zo snel als verzenden kon hij

Waar is de zoon die je van mij hebt gestuurd?

En mijn dochter Maisery?

Waarom zo hard schreeuwen?

En probeer je me zorgen te maken?

Uw zoon is aan het hof van onze koning

Serveren voor vlees en tegen betaling

En je dochter aan het hof van onze koningin

beleefdheid leren

Je liegt, je liegt, jij zieke vrouw

Zo hard dat ik je hoor liegen

Mijn zoon is de walgelijke worm

Dat ligt aan de voet van de boom

En mijn dochter Maisery

Ze is de makreel van de zee

Elke zaterdag om 12.00 uur

De makreel komt naar me toe

Terug veranderd in mijn zus

The Lady Maisery

En ze pakt mijn hoofd

En legt het op haar knie

En kamt het met een zilveren kam

Om het in de zee te wassen

Ze heeft een zilveren toverstok gepakt

En gaf hem slagen drie

De worm werd de dapperste ridder

Dat je ogen ooit hebben gezien

Ze heeft een gouden hoorn genomen

Luid en schel blies ze

En alle vissen zwommen al snel naar haar toe

Maar niet de makreel van de zee

Je hebt me ooit een ongepaste vorm gegeven

Je zult me ​​nooit meer vormen

En weg zwom ze van die koude kust

En was voor altijd verloren

Elke zaterdag om 12.00 uur

De makreel komt naar me toe

Terug veranderd in mijn zus

The Lady Maisery

En ze pakt mijn hoofd

En legt het op haar knie

En kamt het met een zilveren kam

Om het in de zee te wassen