John Of Ditchford - Steeleye Span

In the spring of thirteen twenty two

Henry Felip and his son

Were riding home from Northampton

When they met with six bold robbers

Henry shouted to his son

«Take the money, boy and run»

So he’s turned his horse to Courteenhall

For to raise the hue and cry

His father faced this ugly crew

But six to one, what could he do?

And when his son returned with help

He was too late to save him

He left his father where he lay

Through his tears to ride that day

And pursue the killers in their way

As they made off in the distance

Five of six, they swiftly caught

But one alone did slip their grasp

And to Wooten Church, he’s turned away

And through her doors she’s took him

Sanctuary was his claim

Sword and grief outside remain

Till the Coroner he quickly came

To hear the thief’s confession

«I'm John of Ditchford», said the man

«I was there of six our band

And yes, we killed that nobleman

On the road to Stoke Bruerne»

«Do you now abjure the realm?

What’s your meaning?», says young John

«You will leave this land and never return

Or your blood we will spill on her»

«Do you now abjure the realm?

I abjure it», says young John

«So to Dover you will straightway go

And the first ship you will take her»

He must reach that distant port

Without coin nor shoes nor friend

And stand in the ocean to his knees

And wait what ship would have him

They took from him all he had

Gave him sackcloth for to wear

And a wooden cross for him to hold

On the lonely road to Dover

He sets out upon the road

Cross in hand and heavy heart

They found him headless in a field

A mile away from Wooten

In het voorjaar van dertien tweeëntwintig

Henry Felip en zijn zoon

We reden naar huis vanuit Northampton?

Toen ze zes brutale rovers ontmoetten

schreeuwde Henry naar zijn zoon:

"Pak het geld, jongen en ren weg"

Dus hij heeft zijn paard naar Courteenhall gedraaid

Om de tint te verhogen en te huilen

Zijn vader stond tegenover deze lelijke bemanning

Maar zes tegen één, wat kon hij doen?

En toen zijn zoon terugkwam met hulp

Hij was te laat om hem te redden

Hij liet zijn vader achter waar hij lag

Door zijn tranen heen om die dag te rijden

En achtervolg de moordenaars op hun manier

Terwijl ze in de verte vertrokken

Vijf van de zes, ze vingen snel

Maar één alleen gleed uit hun greep

En naar Wooten Church, hij heeft zich afgewend

En door haar deuren heeft ze hem meegenomen

Sanctuary was zijn claim

Zwaard en verdriet buiten blijven

Tot de lijkschouwer hij snel kwam

Om de bekentenis van de dief te horen

«Ik ben John van Ditchford», zei de man

«Ik was er van zes onze band

En ja, we hebben die edelman vermoord

Op weg naar Stoke Bruerne»

«Zwijg je nu het rijk af?

Wat bedoel je?», zegt de jonge John

"Je zult dit land verlaten en nooit meer terugkeren"

Of je bloed zullen we op haar vergieten»

«Zwijg je nu het rijk af?

Ik zweer het af», zegt de jonge John

"Dus naar Dover ga je meteen"

En het eerste schip dat je haar zult nemen»

Hij moet die verre haven bereiken

Zonder munt noch schoenen noch vriend

En tot op zijn knieën in de oceaan gaan staan

En wacht welk schip hem wil hebben

Ze namen van hem alles wat hij had

Gaf hem een ​​zak om te dragen

En een houten kruis voor hem om vast te houden

Op de eenzame weg naar Dover

Hij gaat de weg op

Kruis in de hand en zwaar hart

Ze vonden hem zonder hoofd in een veld

Een mijl verwijderd van Wooten