Harvest - Steeleye Span

Your hay it is mow’d, and your corn is reap’d

Your barns will be full, and your hovels heap’d

Come, boys, come

And we’ll roar out our Harvest Home

We’ve cheated the parson, we’ll cheat him again

Why should the blockhead have one in ten?

One in ten

For prating so long like a book learned sot

Till pudding and dumplin burn to the pot

Burn to the pot

We’ll toss off our ale till we cannot stand

Then Ho for the times of Old England

Old England

Your hay it is mow’d, and your corn is reap’d

Your barns will be full and your hovls heaped

The nck, the neck, the neck

Hard faced dames in hoods make haste

To cram their lapbags with the barley waste

Before the rout the leveret darts

Bawled at by boys in blundering carts

Scorched there in the heat of the sun

The dinner hour their leisure won

Sweet, now the small beer goes

In hardwood bottles, we all knows

Start of the day the church bell’s knell

And fear to hear the gleaning bell

We’ll toil all day in the last of the hay

We’ll scratch our days away

Beside the hedge the baby sleeps

While far the footsore rabble creeps

Dogs are left to mind the farm

But knaves slouch out to steal the grain

Pigs they all rootle there

Fields are full of din and blare

Time passes, as they glean

The hobby-horse whirls round and round

Stumbling now the gleaning’s done

The farmer’s fat hares, slung upon his gun

Gives goodnight, as home they pull

In creaking handcarts bursting full

Stacked well out of mischief’s way

To thrash and dress another day

Wives full of weary pride

With such small riches satisfied

The neck

Uw hooi wordt gemaaid en uw maïs wordt geoogst

Uw schuren zullen vol zijn, en uw hutten zullen worden opgestapeld

Kom, jongens, kom

En we brullen ons Harvest Home uit

We hebben de dominee bedrogen, we zullen hem nog een keer bedriegen

Waarom zou de domkop één op de tien hebben?

Een op tien

Om zo lang te praten als een boek geleerd sot

Tot pudding en knoedel aan de pan branden

Brand tot de pan

We gooien ons bier weg tot we niet meer kunnen staan

Dan Ho voor de tijden van het oude Engeland

Oud Engeland

Uw hooi wordt gemaaid en uw maïs wordt geoogst

Je schuren zullen vol zijn en je hoeves opgestapeld

De nck, de nek, de nek

Harde dames met capuchons haasten zich

Om hun schootzakken vol te proppen met het gerstafval

Voor de nederlaag dartelt de jonge haas

Uitgescholden door jongens in blunderende karren

Verschroeid daar in de hitte van de zon

Het dineruur dat hun vrije tijd won

Zoet, nu gaat het kleine biertje

In hardhouten flessen weten we allemaal:

Begin van de dag de klok van de kerkklok

En bang om de nalezingsbel te horen

We zwoegen de hele dag in het laatste hooi

We krabben onze dagen weg

Naast de heg slaapt de baby

Terwijl ver het gepeupel met pijnlijke voeten kruipt

Honden worden aan de boerderij overgelaten

Maar schurken slungelen uit om het graan te stelen

Varkens scharrelen ze daar allemaal

Velden zijn vol rumoer en geschreeuw

De tijd verstrijkt, zoals ze lezen

Het stokpaardje dwarrelt rond en rond

Struikelen nu is het verzamelen klaar

De dikke hazen van de boer, op zijn geweer geslingerd

Geeft welterusten, terwijl ze naar huis trekken

In krakende handkarren barstend vol

Goed uit de buurt van kattenkwaad gestapeld

Om nog een dag te spartelen en aan te kleden

Vrouwen vol vermoeide trots

Met zulke kleine rijkdom tevreden

De nek