Bonny Irish Boy - Steeleye Span

As I roved out one morning

All in the blooming spring

I overheard a damsel

Most grievously sing —

Saying cruel were my parents

Who did me sore annoy

They would not let me tarry with my bonny Irish boy

His hair is like the chestnut brown

His eyes as black as sloes;

He is meek in his behaviour

Wherever that he goes

He is well-sized, both neat and wise

Like a maiden’s chastity

If I had my will I would be still

In my love’s company

If I had all the riches now

That great men have in store

'Tis freely I’d bestow them

On the man that I adore;

His beauty so entangled me

I never can deny

In the arms of my labouring boy

I mean to live and die

Toen ik op een ochtend wegliep

Allemaal in de bloeiende lente

Ik hoorde een jonkvrouw

Zing het meest treurig —

Zeggen dat wreed waren mijn ouders

Wie irriteerde me erg?

Ze lieten me niet wachten met mijn knappe Ierse jongen

Zijn haar is net kastanjebruin

Zijn ogen zo zwart als sleepruimen;

Hij is zachtmoedig in zijn gedrag

Waar hij ook heen gaat

Hij is goed van formaat, zowel netjes als wijs

Als de kuisheid van een meisje

Als ik mijn testament had, zou ik stil zijn

In het gezelschap van mijn liefde

Als ik nu alle rijkdom had

Die geweldige mannen in petto hebben

'Het is vrijelijk dat ik ze zou schenken

Op de man die ik aanbid;

Zijn schoonheid heeft me zo verstrikt

Ik kan nooit ontkennen

In de armen van mijn werkende jongen

Ik wil leven en sterven