Australia - Steeleye Span

When I was a young man, my age seventeen

I ought to have been serving Victoria, my Queen

But them hard-hearted judges, oh how cruel they be

For to send us poor lads to Australia

I fell in with a damsel, she was handsome and gay

I neglected my work more and more everyday

And to keep her like a lady, I went on the highway

And for that I was sent to Australia

Australia, Australia, I would ne’er see no more

Worn out with the fever, cast down to Death’s door

And if I ever live, say, seven years more

I would soon bid adieu to Australia

Now the judges, they stand with their whips in their hands

And they drive us like horses to plough up the land

You should see us poor young fellows, a-working in the gaol-yard

How cruel is our fate in Australia

Australia, Australia, I would ne’er see no more

Worn out with the fever, cast down to Death’s door

And if I ever live, say, seven years more

I would soon bid adieu to Australia

Toen ik een jonge man was, mijn leeftijd van zeventien

Ik had Victoria moeten dienen, mijn koningin

Maar die hardvochtige rechters, oh wat zijn ze wreed

Om ons arme jongens naar Australië te sturen

Ik viel in met een jonkvrouw, ze was knap en homo

Ik verwaarloosde mijn werk elke dag meer en meer

En om haar als een dame te houden, ging ik op de snelweg

En daarvoor werd ik naar Australië gestuurd

Australië, Australië, ik zou niets meer willen zien

Uitgeput door de koorts, neergeworpen tot de deur van de dood

En als ik ooit nog, zeg, zeven jaar langer leef

Ik zou spoedig afscheid nemen van Australië

Nu staan ​​de rechters met hun zwepen in hun handen

En ze drijven ons als paarden om het land om te ploegen

Je zou ons eens moeten zien, arme jonge kerels, aan het werk in de gevangenis

Hoe wreed is ons lot in Australië

Australië, Australië, ik zou niets meer willen zien

Uitgeput door de koorts, neergeworpen tot de deur van de dood

En als ik ooit nog, zeg, zeven jaar langer leef

Ik zou spoedig afscheid nemen van Australië