Captain Albert Alexander - Steam Powered Giraffe

When he was a boy

He wanted to play down by the sea

At age thirteen, every day after school

He would always sail around the lake

All the people would stand and stare

As he sailed around with precision and care

With his bi-corner hat and the way he would stand

He looked just like a Navy man

All the townsfolk would gather and say, and sing away…

Captain Albert Alexander

He’ll be a brave seafarer someday

But that Captain Albert Alexander

He’ll go down in the waves

By age twenty-four

He had left the shore and was sailing for the Queen

On a dark starry night

Albert awoke to the sound

Of his Captain screaming as he was drowned

The Navy crew was taking a lick

Pirates had invaded the ship

But Albert with one aimed harpoon

Ignited their rum with a spark and soon

Flames drove the pirates away

The Navy sang…

Captain Albert Alexander

Saved his crew from pirate slaughter

But that Captain Albert Alexander

He’ll go down in the water

Now everyone dance

Dance!

Dance!

Twenty some odd years later

On his ship The Sea Slater

He sailed into a mass of blubber

Gazing up to the sky stood a large walrus

That was a hundred stories high (A hundred stories high)

It meant no harm

The walrus was in a great deal of pain

It suffered from a tusk with tooth decay

Albert threw his anchor 'round its tusk

With a little bit of pulling it was out by dusk

The walrus thanked Albert and sang, as he sailed away…

Captain Albert Alexander

Friend to sea urchin and me

But that Captain Albert Alexander

He’ll go down in the sea

At a ripe old age lightning struck from the sky

And split Albert’s vessel in two

One hundred men fled for their lives

On rafts across the ocean blue

Albert stood at the stern of his ship

A giant octopus had him in its grip

A vortex of spiraling death below ripped

And sharks and electric eels all made the trip

To see Albert sink to the bottom of the sea

Just before he went down

He called out to his crew:

«It's obvious that my time has come

I’ll let this ending ensue

I’ve led an exciting nautical life it would seem

And there’s no better end than a death by the sea!»

His crew sang…

Captain Albert Alexander

He went down in the sea

But that Captain Albert Alexander

He’ll go down in history

That Captain Albert Alexander

He went down, down, down in, the sea, the sea

(He went down, down, down into the sea!)

(spoken)

«Look at the splinters on these fingers!»

Toen hij een jongen was

Hij wilde spelen bij de zee

Op dertienjarige leeftijd elke dag na school

Hij zou altijd rond het meer zeilen

Alle mensen zouden staan ​​en staren

Terwijl hij met precisie en zorg rondzeilde

Met zijn tweehoekige hoed en de manier waarop hij zou staan

Hij leek net een marineman

Alle stedelingen verzamelden zich en zeiden, en zongen weg...

Kapitein Albert Alexander

Ooit zal hij een moedige zeevaarder zijn

Maar die kapitein Albert Alexander?

Hij gaat ten onder in de golven

Tegen de leeftijd van vierentwintig

Hij had de kust verlaten en voer naar de koningin

Op een donkere sterrennacht

Albert werd wakker van het geluid

Van zijn Kapitein die schreeuwde toen hij verdronk

De marine-bemanning was aan het likken

Piraten waren het schip binnengevallen

Maar Albert met één gerichte harpoen

Ontstak hun rum met een vonk en snel

Vlammen joegen de piraten weg

De marine zong...

Kapitein Albert Alexander

Redde zijn bemanning van piratenslachting

Maar die kapitein Albert Alexander?

Hij gaat in het water

Nu danst iedereen

Dans!

Dans!

Twintig enkele oneven jaren later

Op zijn schip The Sea Slater

Hij zeilde in een massa blubber

Starend naar de lucht stond een grote walrus

Dat was honderd verhalen hoog (honderd verhalen hoog)

Het betekende geen kwaad

De walrus had veel pijn

Het leed aan een slagtand met tandbederf

Albert gooide zijn anker om zijn slagtand

Met een beetje trekken was het tegen de schemering weg

De walrus bedankte Albert en zong, terwijl hij wegvoer...

Kapitein Albert Alexander

Vriend van zee-egels en mij

Maar die kapitein Albert Alexander?

Hij zal naar beneden gaan in de zee

Op volwassen leeftijd sloeg de bliksem in vanuit de lucht

En het schip van Albert in tweeën splitsen

Honderd mannen vluchtten voor hun leven

Op vlotten over de oceaanblauw

Albert stond op de achtersteven van zijn schip

Een gigantische octopus had hem in zijn greep

Een draaikolk van spiraalvormige dood hieronder geript

En haaien en sidderalen maakten allemaal de reis

Om Albert naar de bodem van de zee te zien zinken

Vlak voordat hij naar beneden ging

Hij riep naar zijn bemanning:

«Het is duidelijk dat mijn tijd is gekomen»

Ik laat dit einde volgen

Ik heb een opwindend nautisch leven geleid, zo lijkt het

En er is geen beter einde dan een dood aan zee!»

Zijn crew zong...

Kapitein Albert Alexander

Hij ging in de zee

Maar die kapitein Albert Alexander?

Hij gaat de geschiedenis in

Die Kapitein Albert Alexander

Hij ging naar beneden, naar beneden, naar beneden, de zee, de zee

(Hij ging naar beneden, naar beneden, naar beneden in de zee!)

(gesproken)

«Kijk naar de splinters op deze vingers!»