Phones Ringing - Spose, Jaw Gems

It was 10 am when he got to his house

Heard the door open mid waffle in his kid’s mouth

Then his family’s at the table gathered in a group hug

His wife’s crying as she held them tightly with a true love

He shook his head a couple times with his mouth tight

Thinking 'bout the worst thing he’d ever seen, it’s not right

Seem like yesterday was forever ago, them sirens singing

He’ll always remember when those phones were ringing

Broken glass everywhere

Gun powder in the nightclub air

Glass shattered like hopes and dreams

As the disco ball spun a shard with gleam

Blood thick like mud

Metallic copper how the smell tasted

Body after body and the congregations of shell casings

Pine glass fresh drinks all shattered on the floor

A bunch of lasers hit his uniform as he stepped through the door

But the sound, the sound was the worst

It wasn’t silent like one might have expected at first

Nobody was talking, speakers buzzing, electronic whispers

All he heard were phones ringing, frightened sisters

Fathers, mothers, brothers, lovers, significant others

Brains on the dance floor, the tiles all covered

But the cell phones glowing and the pockets still calling

Seen so many crime scenes, but this one was appalling

The horrid smell hit his throat, it made him nearly vomit

The moment that he saw it, wished that he had never saw it

The TV still was on

Years later, he’d still remember how that TV still was on

The ringtone cacophony, the requiem, the love song

Boot prints in the blood swamp

These memories still do linger

As he reached down with two fingers to check a pulse

And right as his fingers touched her neck, the phone went off

Het was 10 uur toen hij bij zijn huis aankwam

Hoorde de deur opengaan midden in de wafel in de mond van zijn kind?

Dan zit zijn familie aan tafel in een groepsknuffel

Zijn vrouw huilt terwijl ze ze stevig vasthield met een ware liefde

Hij schudde een paar keer zijn hoofd met zijn mond dicht

Denkend aan het ergste dat hij ooit heeft gezien, is het niet goed

Het lijkt alsof gisteren een eeuwigheid geleden was, die sirenes zongen

Hij zal zich altijd herinneren wanneer die telefoons rinkelden

Overal gebroken glas

Buskruit in de nachtclublucht

Glas verbrijzeld als hoop en dromen

Terwijl de discobal glinsterde in een scherf

Bloed dik als modder

Metallic koper hoe de geur smaakte

Lichaam na lichaam en de congregaties van hulzen

Grenen glas verse drankjes allemaal verbrijzeld op de vloer

Een reeks lasers raakte zijn uniform toen hij door de deur stapte

Maar het geluid, het geluid was het ergste

Het was niet stil zoals je in eerste instantie had verwacht

Niemand sprak, luidsprekers zoemden, elektronisch gefluister

Het enige wat hij hoorde waren rinkelende telefoons, bange zussen

Vaders, moeders, broers, geliefden, significante anderen

Hersenen op de dansvloer, alle tegels bedekt

Maar de mobiele telefoons gloeien en de zakken bellen nog steeds

Zoveel plaatsen delict gezien, maar deze was verschrikkelijk

De afschuwelijke geur bereikte zijn keel, hij deed hem bijna overgeven

Op het moment dat hij het zag, wenste hij dat hij het nooit had gezien

De tv stond nog aan

Jaren later zou hij zich nog herinneren hoe die tv nog aan stond

De ringtone-kakofonie, het requiem, het liefdeslied

Bootafdrukken in het bloedmoeras

Deze herinneringen blijven nog steeds hangen

Terwijl hij met twee vingers naar beneden reikte om een ​​hartslag te controleren

En net toen zijn vingers haar nek raakten, ging de telefoon af