Prélude du Phoenix - Soprano

Prends-moi le pour et dis-moi ce qu’il en est

La vie m’a pris autant qu’elle m’a donné

Avec le temps elle m’a appris à sourire autrement

Parfois pour me cacher, parfois pour figer l’instant

Ces souvenirs qui nous rappellent tout ce qui est tendre

Ces cicatrices qui rappellent ces chemins à ne plus prendre

Ce passé qu’on s’essouffle à rattraper

Pire, ce passé qu’on s’efforce d’effacer car on a tous des secrets bien cachés

dans le regard

Ces déceptions amoureuses qui nous ont fait montés la garde

Tous ces secrets de famille beaucoup trop lourds à porter

Toutes ces phrases douloureuses qu’on a jamais su digérer

Ces rêves d’adolescent que la vie d’adulte nous a volé

Tous ces gestes inconscients qu’on regrettera à jamais

Toutes ces peurs qui nous empêchent ouais d’aller de l’avant

Toutes ces larmes que l’on sèchent avec le mouchoir du temps

On vit avec ces émotions en oubliant que l’horloge tourne, non

Le présent ne fait pas de ristourne on l’achète comme il est

Avec ses bons et ses mauvais côtés

Moi, je dépense tout ce que j’ai à essayer de faire le bien du mieux que je peux

Me rapprocher des cieux, ouvrir les yeux sur tout ce qui m’est vraiment précieux

Jouer le jeu et bâtir mon monde à deux

Faire le vœu d’entretenir le feu, qui décongèle ce cœur si précieux

Je ne suis qu’un homme, des erreurs j’en ai faites

Même avec toute ma bonne volonté, des erreurs j’en referais

Combien de fois ai-je fait ce que je m'étais promis de ne jamais faire

Combien de fois ai-je confondu mon paradis et mon enfer

Tu sais je suis parfaitement imparfait

Mais quand je te mets au parfum, je pue la sincérité

Mon arc-en-ciel a peut-être du gris mais je suis le paratonnerre de ma famille

car la météo du monde s’assombri

On cherche à éclairer une bougie dans cette noirceur pourtant le briquet est

souvent caché dans nos cœurs

Quoi qu’on fasse, vivre sera toujours un risque mais dis-toi qu'à chaque lever

du soleil nous sommes tous des Phœnix

Nous sommes tous des phœnix, nous sommes tous des phœnix

Toi, moi, lui, elle, nous sommes tous des phœnix

Renaître de ses cendres, voilà de quoi je vais te parler dans mon prochain album

On a tous une énième chance, Phœnix

Neem het van me aan en vertel me wat er aan de hand is

Het leven kostte zoveel als het me gaf

Na verloop van tijd heeft ze me geleerd om anders te glimlachen

Soms om je te verstoppen, soms om het moment te bevriezen

Deze herinneringen die ons herinneren aan alles wat teder is

Deze littekens die herinneren aan deze paden die niet meer genomen mogen worden

Dit verleden dat we buiten adem zijn om in te halen

Erger nog, dit verleden dat we proberen uit te wissen omdat we allemaal goed verborgen geheimen hebben

in het oog

Die houden van teleurstellingen die ons op onze hoede hielden

Al die familiegeheimen veel te zwaar om te dragen

Al die pijnlijke zinnen die we nooit wisten te verteren

Die tienerdromen die het volwassen leven van ons heeft gestolen

Al deze onbewuste gebaren waar we voor altijd spijt van zullen hebben

Al deze angsten die ons ervan weerhouden om vooruit te gaan

Al die tranen die we drogen met de zakdoek van de tijd

We leven met deze emoties en vergeten dat de klok tikt, nee

Het cadeau heeft geen korting, we kopen het zoals het is

Met zijn goede en slechte kanten

Ik, ik besteed alles wat ik heb om zo goed mogelijk te doen

Breng me dichter bij de hemel, open mijn ogen voor alles wat me echt dierbaar is

Speel het spel en bouw samen aan mijn wereld

Beloof het vuur brandend te houden, dat dit kostbare hart ontdooit

Ik ben maar een man, fouten die ik heb gemaakt

Zelfs met al mijn goede wil zou ik opnieuw fouten maken

Hoe vaak heb ik niet gedaan wat ik mezelf beloofde dat ik nooit zou doen?

Hoe vaak heb ik mijn hemel en mijn hel verward

Je weet dat ik perfect onvolmaakt ben

Maar als ik je parfumeer, ruik ik naar oprechtheid

Mijn regenboog mag dan grijs zijn, ik ben de bliksemafleider van mijn familie

want het weer van de wereld wordt donkerder

We proberen een kaars aan te steken in deze duisternis, maar de aansteker is

vaak verborgen in ons hart

Wat we ook doen, het leven zal altijd een risico zijn, maar zeg tegen jezelf dat elke keer dat je opstaat

zon we zijn allemaal feniksen

We zijn allemaal feniksen, we zijn allemaal feniksen

Jij, ik, hem, haar, we zijn allemaal feniksen

Sta op uit de as, daar vertel ik je in mijn volgende album over

We hebben allemaal nog een kans, Phoenix