Mélancolie - Soprano

On y est, mon bébé

Tu sais bien qu’il fallait qu'ça arrive

Ne me retiens pas, ne pleure pas

N’essaye pas de vider ma valise

Tu m’avais dis que les anges n’existaient pas

Pourtant elle a des ailes pour me prendre dans ses bras

Ce soir c’est fini, toi ma mélancolie

Dis-moi que tu ne m’en veux pas

Et que tu ne reviendras pas

Tu sais bien qu’elle m’a sauvé de toi

Tu sais bien qu’elle m’a sauvé de toi

Ça sera la dernière fois

Ce soir que je serai dans tes bras

Je t’aimais à me tuer, mélancolie

On roulait la nuit

Sans freins ni permis

Au volant de nos tristes mélodies

Ton armure en argile, si fragile

Habillait les courbes de ma poésie

Le public aimait nous entendre crier

Lorsqu’on était nus sur une feuille de papier

M’aimera-t-il encore après t’avoir quitté?

Son grain de beauté près des lèvres

M’a fait oublier la tristesse de nos poèmes

Comment pouvais-je rester de glace

Devant ce tempérament de feu?

Je la love, je la love

Tu sais bien qu’elle m’a sauvé de toi

Tu sais bien qu’elle m’a sauvé de toi

Ça sera la dernière fois

Ce soir que je serai dans tes drap

Mais guérit-on vraiment de toi, mélancolie?

Mélancolie, mélancolie

Mélancolie, mélancolie

Oh oh, mélancolie

Hier gaan we, mijn baby

Je weet dat het moest gebeuren

Houd me niet tegen, huil niet

Probeer mijn koffer niet leeg te maken

Je vertelde me dat engelen niet bestaan

Toch heeft ze vleugels om me in haar armen te houden

Vanavond is het voorbij, jij mijn melancholie

Zeg me dat je me niet de schuld geeft

En je komt niet terug

Je weet dat ze me van jou heeft gered

Je weet dat ze me van jou heeft gered

Het zal de laatste keer zijn

Vanavond zal ik in je armen zijn

Ik hield van je tot de dood, melancholie

We reden 's nachts

Zonder remmen of rijbewijs

Onze droevige melodieën aansturen

Je kleipantser, zo kwetsbaar

Gekleed de rondingen van mijn poëzie

Het publiek hoorde ons graag schreeuwen

Toen we naakt waren op een vel papier

Zal hij nog steeds van me houden nadat hij je verlaat?

Haar moedervlek bij de lippen

Deed me het verdriet van onze gedichten vergeten

Hoe kon ik bevroren blijven?

Voor dit vurige humeur?

Ik hou van haar, ik hou van haar

Je weet dat ze me van jou heeft gered

Je weet dat ze me van jou heeft gered

Het zal de laatste keer zijn

Vanavond lig ik in je lakens

Maar genezen we je echt, melancholie?

melancholie, melancholie

melancholie, melancholie

Oh oh, melancholie