Le Poids d'un amour - Soprano

Pourtant rien ne vaut la vie,

pourtant rien ne vaut la vie…

J’entends encore la belle

mélodie du rire à maman,

A cette époque notre bonheur

ne faisait pas la manche,

il était plein au AS

Sa présence transformait notre petit

apart en palace, et quand j’y pense

j’me dis que la misére

Ça se vit dans la tete

Surtout quand je revois maman nous

faire un festin avec des miettes,

l’amour Ça rend aveugle,

je voyais des gateaux et des bougies,

au lieu des quatres-quart et des allumettes

Etre le petit frere d’une

famille nombreuse

Ça ma permis de pouvoir

concurencer Toy’s''R''us

Avec cette enfance heureuse,

comment avoir la trouille,

votre amour m’a fait rouler en

carrosse dans une citrouille

quand je fouille dans ma memoire,

je trouve pas un seul soir

Où j’ai manqué d’attention

aprés un cauchemar

cette joie j’lai senti avant meme que

je fasse les dents, mais depuis cet accident…

J’ai les ailles qui s’deploient plus,

et le poux qui ne bat plus

depuis que vous n’etes plus

aussi hureux qu’au debut

Le poids de cet amour est

devenu trop lourd

A 18 ans, tu t’crois intelligent et fort,

tu crois pouvoir porter le monde sans faire d’efforts

tu crois avoir des reponses a tout,

dans ta vie tes potes jonent en titulaire

et ta famille sur le banc de touche

ta crise d’adolscence te fait croire

que personne n’est la pour toi

sauf la rue est son ambiance,

mais on apprend qu’en se brulant

et Ça je l’ai su dès que les pompiers

m’ont mis dans cette ambulance

ce soir la j’avoue qu’on avait un peu bu,

qu’on avait un peu cru que

la rue était a nous

Le pied sur le champignon en

sortant d’une boite de nuit

mort de rire mais cet arret d’bus

j’lavais pas vu, a ce moment précic j’ai defiler ma vie

ces moments avec vous que

je ne pourrais plus vivre

voila pourquoi ce jour j’nai plus

le mordant, car depuis cet accident…

J’ai les ailles qui s’deploient plus,

et le poux qui ne bat plus

depuis que vous n’etes plus

aussi hureux qu’au debut

Le poids de cet amour est

devenu trop lourd

depuis cet accident vos levres n’ont

meme plus la force de porter un sourire

surtout depuis que ces tuyaux servent a me nourrir

Ça fait 3 ans que j’suis sur ce lit d’hopital,

une machine pour mes poumons

et un tube au parties genitales

tous ils ont dit que j’etais presque mort cliniquement

toutes ces blessures n’etaient

rien face aux larmes de maman

on me disait de rester positif mais comment,

j’avais trop mal j’aurais preferé rester

dans le coma, la morphine ne m’faisait plus rien

je vomissais comme un bébé,

du mal a pisser car j’navais plus de reins

des medecins pourrient,

qui partaient jouer au golf

aprés vous avoir dit que pour

moi on n’pouvait plus rien

j’en avais marre moi de tous ces cachets,

j’en avais marre de percevoir

ces larmes que vous me cachez

donc n’en voulais pas a maman pour s'

qu’elle a fait, c’est moi qui lui ai demandé

de m’aider a m’envoler

J’ai les ailles qui s’deploient plus,

et le poux qui ne bat plus

depuis que vous n’etes plus

aussi hureux qu’au debut

Le poids de cet amour est

devenu trop lourd

Portant rien ne vaut la vie,

pourtant rien ne vaut la vie…

Toch gaat er niets boven het leven,

toch gaat er niets boven het leven...

Ik kan de schoonheid nog steeds horen

melodie van gelach voor moeder,

Op dat moment ons geluk

smeekte niet,

het was vol bij AS

Zijn aanwezigheid veranderde onze kleine

apart in het paleis, en als ik eraan denk

Ik vertel mezelf die ellende

Het zit in het hoofd

Vooral als ik mama weer zie

maak een feestmaal met kruimels,

liefde maakt je blind,

Ik zag taarten en kaarsen,

in plaats van vierkwart en lucifers

Om het kleine broertje te zijn van een

grote familie

Het gaf me kracht

concurreren met Toy''R''us

Met deze gelukkige jeugd,

hoe bang te zijn,

jouw liefde heeft me aan het rollen gebracht

koets in een pompoen

als ik in mijn geheugen graaf,

Ik kan geen enkele avond vinden

Waar ik de aandacht heb gemist

na een nachtmerrie

Ik voelde deze vreugde zelfs eerder

Ik krijg tandjes, maar sinds dat ongeluk...

Ik heb de vleugels die zich meer ontvouwen,

en de luizen die niet langer verslaan

sinds je niet meer bent

zo blij als in het begin

Het gewicht van deze liefde is

te zwaar worden

Op je 18e denk je dat je slim en sterk bent,

je denkt dat je de wereld moeiteloos kunt dragen

je denkt overal een antwoord op te hebben,

in je leven je vrienden jonent in titular

en je familie op de bank

je tienercrisis doet je geloven

dat er niemand voor je is

behalve dat de straat de sfeer is,

maar dat leren we door onszelf te verbranden

en dat wist ik zodra de brandweerlieden

zet me in deze ambulance

vanavond geef ik toe dat we wat gedronken hebben,

dat we een beetje dachten dat

de straat was van ons

Voet op paddenstoel

uit een nachtclub komen

Lachen maar deze bushalte

Ik had het niet gezien, precies op dat moment scrolde ik door mijn leven

die momenten met jou

Ik kon niet meer leven

daarom heb ik er vandaag geen meer

de beet, want sinds dat ongeluk...

Ik heb de vleugels die zich meer ontvouwen,

en de luizen die niet langer verslaan

sinds je niet meer bent

zo blij als in het begin

Het gewicht van deze liefde is

te zwaar worden

sinds dit ongeluk hebben je lippen dat niet meer

nog meer de kracht om een ​​glimlach te dragen

vooral omdat deze pijpen worden gebruikt om mij te voeden

Ik lig al 3 jaar op dit ziekenhuisbed

een machine voor mijn longen

en een buis naar de geslachtsdelen

ze zeiden allemaal dat ik bijna klinisch dood was

al deze wonden waren niet

niets in het aangezicht van mama's tranen

Ik kreeg te horen dat ik positief moest blijven, maar hoe,

Ik had te veel pijn, ik was liever gebleven

in coma deed morfine me niets meer

Ik braakte als een baby,

moeilijk plassen omdat ik geen nieren meer had

dokters konden,

die gingen golfen?

nadat ik je dat had verteld voor

Ik kon niets meer doen

Ik was al die pillen zat,

Ik was het waarnemen beu

die tranen die je voor me verbergt

dus ik nam het mama niet kwalijk dat ze kreeg

wat ze deed, vroeg ik haar

om me te helpen weg te vliegen

Ik heb de vleugels die zich meer ontvouwen,

en de luizen die niet langer verslaan

sinds je niet meer bent

zo blij als in het begin

Het gewicht van deze liefde is

te zwaar worden

Niets dragen is het leven waard,

toch gaat er niets boven het leven...