Salvation, Deception - Soijl

Kisses of immense affection

Not for young loving couples

But a deeper salvation of self-medication

There is no dignity to be found in this weary tale of devotion

An overwhelming enslavement where «repent» is a foul word

White plains.

Fields of immeasurable moments

A crimson stream in a trail that leads to a ship of fools

The female forlorn.

Agendas of cruelty

Broken bits of hope, of dreams and vanities

The pieces of a puzzle.

Flesh in the corner of the eye

Vanished moments still immeasurable

Still depicted in the frame of the mind

Your lover, your inamorata is deception

When you cry, where’s your «God»?

Bite the hand that feeds

Sever those fingers, tear those limbs

Endlessly, this pseudo-love is naught

It is but affliction and a desire for a greater need

Transfixed by promise of a light

But there is no fluorescence at the end of the tunnel

Green moors.

A lavish vista where horizons die

The crimson stream still runs

And the agendas of cruelty still bites (still cries)

Certitude is your fall

So easy it would be to let go, to die now

Leave, and never come back to the rest

Just scattered pieces.

Darkness and stars

Illumination and shadows.

Thoughts of grandeur and overconfidence

Board the ship of fools.

Hoist and set sail for predictability

End — in a haze your mind goes down the drain

Witness yourself in here

Picture the embarrassment of all your friends and your kin

Don’t claim you do not care

Ring the bell of righteousness.

Hear it toll!

Reproach yourself

Weed the weakness in your breast and your soul

Salvation is deception

Tension builds.

Lassitude

A mirage so elusive

Virtue dismal.

Affection dead

Here ends this grievance

Here you rest in damp soil

There’s no one mourning

Nothing that suggests that no one ever cared

Kusjes van enorme genegenheid

Niet voor jonge verliefde stellen

Maar een diepere redding van zelfmedicatie

Er is geen waardigheid te vinden in dit vermoeide verhaal van toewijding

Een overweldigende slavernij waar 'berouw' een vies woord is

Witte vlakten.

Velden van onmetelijke momenten

Een karmozijnrode stroom in een spoor dat leidt naar een dwazenschip

De verloren vrouw.

Agenda's van wreedheid

Gebroken stukjes hoop, dromen en ijdelheden

De stukjes van een puzzel.

Vlees in de ooghoek

Verdwenen momenten nog steeds onmetelijk

Nog steeds afgebeeld in de gemoedstoestand

Je geliefde, je inamorata is bedrog

Als je huilt, waar is je "God"?

Bijt de hand die voedt

Snijd die vingers door, scheur die ledematen af

Eindeloos, deze pseudo-liefde is niets

Het is slechts een kwelling en een verlangen naar een grotere behoefte

Aan de grond genageld door de belofte van een licht

Maar er is geen fluorescentie aan het einde van de tunnel

Groene heide.

Een weelderig uitzicht waar de horizon sterft

De karmozijnrode stroom loopt nog steeds

En de agenda's van wreedheid bijten nog steeds (huilt nog steeds)

Zekerheid is je val

Zo gemakkelijk zou het zijn om los te laten, om nu te sterven

Ga weg en kom nooit meer terug bij de rest

Alleen verspreide stukjes.

Duisternis en sterren

Verlichting en schaduwen.

Gedachten van grootsheid en overmoed

Ga aan boord van het dwazenschip.

Hijsen en zeilen voor voorspelbaarheid

Einde — in een waas raakt je geest in de put

Wees hier getuige van

Stel je de verlegenheid voor van al je vrienden en je verwanten

Beweer niet dat het je niet kan schelen

Laat de bel van gerechtigheid rinkelen.

Hoor het tol!

verwijt jezelf

Wied de zwakte in je borst en je ziel

Redding is bedrog

Spanning bouwt zich op.

traagheid

Een luchtspiegeling zo ongrijpbaar

Deugd somber.

Genegenheid dood

Hier eindigt deze klacht

Hier rust je op vochtige grond

Er is niemand die rouwt

Niets dat suggereert dat het niemand ooit iets kon schelen