Weapon of Primordial Chaos - Soijl

Out of the muzzle of the rifle I fled

in an explosion of fire and smoke

Blood gushed out from within the earth

when it’s artery I slowly embraced

A projectile from the deadly weapon

of primordial chaos I was

Now I lay dormant deep within the earth

and dominate from ocean-floor to summit

From primordial chaos to cosmos I rule

Navigator of the blue-green orb

In the open wounds of Mother Earth I sprinkle salt

I dwell where flowers wither and dies

Sulphur smoulders under my feet

for my steps are judgement day

Mangled beasts and broken roots

Flora and fauna I all dispatch

From runnels to oceans

in rapid streams I piss my poison

I take that which your gods gave

The passing of creation — my exploit

From primordial chaos to cosmos I rule

Navigator of the blue-green orb

In the open wounds of Mother Earth I sprinkle salt

I dwell where flowers wither and dies

I shatter the standards and burn down your flags

All of mankind will tremble on it’s knees

And as the smoke scatters the earth is no more

From the ashes a new world shall rise

I am infinite wisdom

I have travelled the earth both far and beyond

I am alchemy, atoms, matter and mind

I am the incitation to ruin

I have wandered the shores of existence

I have seen the balance of chaos

I am one with the sun’s iridescence

I have seen harmony go down the drain

I have witnessed the stars born and die

I’ve seen the coming of a blinded fraction

I can feel the light flicker in my eye

I am one with death’s attraction

The end is growing larger

The end is drawing nearer

The shores of existence

The balance of chaos

Uit de loop van het geweer vluchtte ik

in een explosie van vuur en rook

Bloed gutste uit de aarde

wanneer het een slagader is die ik langzaam omhelsde

Een projectiel van het dodelijke wapen

van de oorspronkelijke chaos was ik

Nu sluimer ik diep in de aarde

en domineer van de oceaanbodem tot de top

Van oerchaos tot kosmos ik heers

Navigator van de blauwgroene bol

In de open wonden van Moeder Aarde strooi ik zout

Ik woon waar bloemen verwelken en sterven

Zwavel smeult onder mijn voeten

want mijn stappen zijn de dag des oordeels

Verminkte beesten en gebroken wortels

Flora en fauna die ik allemaal verzend

Van stromen tot oceanen

in snelle streams pis ik mijn gif

Ik neem dat wat je goden gaven

Het voorbijgaan van de schepping — mijn exploit

Van oerchaos tot kosmos ik heers

Navigator van de blauwgroene bol

In de open wonden van Moeder Aarde strooi ik zout

Ik woon waar bloemen verwelken en sterven

Ik verbrijzel de normen en verbrand je vlaggen

De hele mensheid zal op haar knieën beven

En terwijl de rook zich verspreidt, is de aarde niet meer

Uit de as zal een nieuwe wereld herrijzen

Ik ben oneindige wijsheid

Ik heb de aarde zowel ver als daarbuiten gereisd

Ik ben alchemie, atomen, materie en geest

Ik ben de aansporing om te ruïneren

Ik heb langs de oevers van het bestaan ​​gezworven

Ik heb de balans van chaos gezien

Ik ben één met het kleurenspel van de zon

Ik heb harmonie door de afvoer zien gaan

Ik ben getuige geweest van de geboorte en de dood van de sterren

Ik heb de komst van een geblindeerde fractie gezien

Ik voel het licht in mijn oog flikkeren

Ik ben één met de aantrekkingskracht van de dood

Het einde wordt groter

Het einde komt dichterbij

De oevers van het bestaan

De balans van chaos