Sans - Sniper

La place d’un père, la place d’une mère dans une famille

La place de deux êtres chers censés s’aimer pour la vie

Unis par leurs volontés par les sentiments en commun

Simplement réunis on craint rien

Enfin c’est c’qu’on dit mais pas toujours ce qu’on voit

J’ai demandé pourquoi on m’a répondu «c'est la vie»

Puis-je donner mon avis, faut que j’reste en dehors de ça

Quand l’amour s’transforme en haine et qu’on s’déchire devant moi

Voilà ce qu’il en est et c’n’est pas autrement

Comprends tant d’engouements pour l’histoire de mes tourments

Le temps évolue, j’ai fait face aux soucis

J’ai grandi, maman est là, mais papa est parti

Et là, j’ai compris qu’t’as préféré tourner la page

J'étais pas du voyage et dire qu’je te croyais au paradis

Vu que l’alcool fait des ravages

, tu t’es pas rattrapé

Et sans même te retourner, j’t’ai vu t'éloigner du

rivage

Est-ce du à ta vie merdique?

J’en sais trop rien

Devenu alcoolique, et tu fais du mal aux tiens

Combien de fois tu l’as vexée?

Combien de fois t'étais pas là?

Combien d’bleus sur ses bras?

Car quand on aime, on ne compte pas

Tu es parti sans même que l’on ne puisse te dire au revoir

Au fond d’mon cœur, tout est devenu si noir

Tu es parti sans même que l’on ne puisse te dire au revoir

Au fond de mon cœur, il reste encore un espoir

Oh papa, si j’avais pu, j’t’aurais dit «non ne pars pas»

J'étais trop petit pour comprendre, j’ai du grandir sans toi

Même si mama s’est bien occupé de moi

Il me manquait un repère, un père derrière moi

J’fermais les yeux et j’imaginais ton visage

J’savais juste que t'étais noir, vu mon métissage

A l'école, on me demandait: «ton papa, il fait quoi»?

Les autres se marraient quand moi, je ne répondais pas

Le jour où je suis tombé sur cette photo d’mariage

Le puzzle de ma vie a commencé son assemblage

J’ai enfin su à quoi tu ressemblais

Impossible d’expliquer l’effet que ça m’a fait

1990, le téléphone sonne

Après l’orage, le soleil rayonne

Mama m’appelle et m’dit quelqu’un veut t’parler

J’ai juste entendu «allo», j’ai compris qui c'était

Quelques semaines plus tard, te voilà devant moi

Est-ce la réalité ou c’rêve que j’fais à chaque fois?

T’es resté 8 ans, puis t’es reparti…

T’es retourné

au pays

Tu es parti sans même que l’on ne puisse te dire au revoir

Au fond d’mon cœur, tout est devenu si noir

Tu es parti sans même que l’on ne puisse te dire au revoir

Au fond de mon cœur, il reste encore un espoir

A la suite de ton départ, j’ai du me faire une raison

Quand elle a dit au grand frère: «Maintenant, t’es l’homme de la maison»

Elle, si fière devenue la cause de mes souffrances

Devant nous, l’air de rien mais qui pleurait en silence

J’aimerais plus t’en vouloir à l’inverse de mon coeur

Une rancoeur, intérieure, d’avoir juste un géniteur

A toute personne délaissée, sans présence de darons

Divorcés ou décédés, qui ont juste hérité d’un nom

Oh papa, j’ai mis 4 ans pour effacer ma rancune

Un père, on en a qu’un, une mère, on en a qu’une

J’ai rangé ma fierté et j’t’ai rejoins là-bas

Mes larmes ont coulé quand tu m’as pris dans tes bras

Moi, je l’ai retrouvé, d’autres n’ont pas eu cette chance

Je leur dédie ce morceau et partage leur souffrance

Ceux, victimes d’un abandon ou d’un divorce ou d’un décès

Ceux qui vivent avec le coeur blessé

Tu es parti sans même que l’on ne puisse te dire au revoir

Au fond d’mon cœur, tout est devenu si noir

Tu es parti sans même que l’on ne puisse te dire au revoir

Au fond de mon cœur, il reste encore un espoir

De plaats van een vader, de plaats van een moeder in een gezin

De plaats van twee geliefden die bedoeld zijn om voor het leven van elkaar te houden

Verenigd door hun wil door gemeenschappelijke gevoelens

Gewoon samen zijn we nergens bang voor

Dat is wat we zeggen, maar niet altijd wat we zien

Ik vroeg waarom ze "c'est la vie" zeiden

Mag ik mijn mening geven, ik moet me erbuiten houden

Wanneer liefde verandert in haat en we elkaar voor mijn ogen uit elkaar scheuren

Dit is wat het is en het is niet anders

Begrijp zoveel verliefdheden voor het verhaal van mijn kwellingen

De tijd gaat verder, ik heb de zorgen onder ogen gezien

Ik ben opgegroeid, mama is hier, maar papa is weg

En daar begreep ik dat je liever de pagina omsloeg

Ik was niet op reis en zeg dat ik dacht dat je in de hemel was

Zien dat alcohol zijn tol eist

, je hebt het niet ingehaald

En zonder zelfs maar om te kijken, zag ik je weglopen van de

oever

Komt het door je rotleven?

ik weet het echt niet

Alcoholist geweest en je doet je eigen pijn

Hoe vaak heb je haar van streek gemaakt?

Hoe vaak was je weg?

Hoeveel blauwe plekken op zijn armen?

Want als je liefhebt, tel je niet mee

Je ging weg zonder zelfs maar afscheid te kunnen nemen

Diep in mijn hart is alles zo donker geworden

Je ging weg zonder zelfs maar afscheid te kunnen nemen

Diep in mijn hart is er nog hoop

Oh papa, als ik kon, zou ik je hebben gezegd "nee ga niet"

Ik was te jong om het te begrijpen, moest opgroeien zonder jou

Ook al zorgde mama goed voor me

Ik miste een mijlpaal, een vader achter me

Ik sloot mijn ogen en stelde me je gezicht voor

Ik wist gewoon dat je zwart was, gezien mijn gemengde ras

Op school werd mij gevraagd: "Wat doet je vader"?

De anderen lachten toen ik niet antwoordde

De dag dat ik deze trouwfoto tegenkwam

De puzzel van mijn leven is begonnen in elkaar te zetten

Ik wist eindelijk hoe je eruit zag

Onmogelijk om uit te leggen welk effect het op mij had

1990, de telefoon gaat

Na de storm schijnt de zon

Mama belt me ​​en zegt dat iemand met je wil praten

Ik hoorde net "hallo", ik begreep wie het was

Een paar weken later sta je hier voor me

Is het de realiteit of is het een droom die ik elke keer doe?

Je bleef 8 jaar, toen ging je weg...

Je ging terug

in het land

Je ging weg zonder zelfs maar afscheid te kunnen nemen

Diep in mijn hart is alles zo donker geworden

Je ging weg zonder zelfs maar afscheid te kunnen nemen

Diep in mijn hart is er nog hoop

Nadat je wegging, moest ik een beslissing nemen

Toen ze tegen de grote broer zei: "Nu ben je de man van het huis"

Ze zo trots werd de oorzaak van mijn lijden

Voor ons, de lucht van niets dan huilen in stilte

Ik heb liever een hekel aan je tegen mijn hart

Een wrok, interieur, om alleen een ouder te hebben

Aan iedereen die achterblijft, zonder de aanwezigheid van darons

Gescheiden of overleden, die net een naam heeft geërfd

Oh papa, het kostte me 4 jaar om mijn wrok weg te werken

Een vader, we hebben er maar één, een moeder, we hebben er maar één

Ik heb mijn trots opgeborgen en ben daar bij je geweest

Mijn tranen vloeiden toen je me in je armen nam

Ik, ik heb het gevonden, anderen hadden niet zoveel geluk

Ik draag dit nummer aan hen op en deel hun pijn

Die, slachtoffers van verlating of echtscheiding of overlijden

Degenen die leven met gebroken harten

Je ging weg zonder zelfs maar afscheid te kunnen nemen

Diep in mijn hart is alles zo donker geworden

Je ging weg zonder zelfs maar afscheid te kunnen nemen

Diep in mijn hart is er nog hoop