Blues de la tess - Sniper

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

C’est le blues de la tess qu’on écoute dans la caisse, kho!

J’ai perdu le goût

de la fête

Punaise, j’ai plus toute ma tête, péter, j’ai bu toute la -teille

Poto ressens toute ma peine, je patiente, j’attends le jour de la paye

Qu’on me foute la paix, des gens manquent à l’appel, je repense à la belle,

l'époque à la tess

A la Galathé, la Desour, Adh, tenir les murs, j’ai passé l'âge

Ça date, vrai galérien, j'étais là H 24

Puis j’ai déserté, j’ai coupé les ponts volontairement

On se voit que pour les mariages ou les enterrements

Ceux qui me connaissent vraiment, j’sais à peu près c’est qui

Les autres c’est bonjour, au revoir si on se croise, on a rien à se dire

Qu’est-ce tu deviens?

Tu t’es marié?

T’as des gamins?

T’as divorcé?

J’apprends qu’un tel est bé-tom et que d’autres ont pété les

plombs,

Ca met les glandes mais ça doit pas effacer le reste

Faut bien qu’on fasse les diez même si la poisse a frappé le tiequs

Les frangins m’appellent Czech, bien connu dans ma ville

Ce soir c’est le blues des racailles comme disait Tonton David

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

Le blues de la tess, là où l’on crèche, certains sont partis trop tôt

Gosse en hass, garde la Schweppes mais que sont devenu mes potos

Trop manquent à l’appel, purgent des peines longues, on finit sur une chaise

longue

On déserte le tiequs pour une belle blonde

Comme des feuilles, les frères tombent, au sol ou écroués

Ghetto, tiers monde où l’on aimerait te voir échouer

Le quartier est une jolie laisse, serrée, quelques clichés pour les faire

baliser

A part nous faire espérer, ils sont incapables de nous valoriser

Un grand n’importe quoi comme tirer sur les condés

Un cri sans voix comme un cocktail molotov sur les pompiers

Et des gamins capuchés, un drapeau blanc sur la machette

Tant d’amour à donner avec du gloss sur la gâchette

Aujourd’hui on se croise, les mérites tracent sans même se calculer

Hier on était barges, braves avec des sav' à écouler

Et quand la vie nous met des tartes, en amitié nous échouons

Le destin mélange les cartes où nous jouons

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

Est-ce que le quartier nous a construit?

Est-ce le quartier nous a porté?

Est-ce que le quartier nous a détruit autant qu’il nous a apporté?

Est-ce que le quartier nous a punit?

Est-ce que le quartier nous a égaré?

Est-ce que le quartier nous a unit?

Autant qu’il nous a séparé

Et rien à regretter entre les braves et les envieux

S’il fallait recommencer, on ferait la même mais en mieux

Souvenirs inoubliables, la pureté d’une amitié

Si le tier-quar est une richesse, nous en sommes les héritiers

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

Hier on était môme, regarde le temps passe vite

Même si tu me vois plus dans les halls, c’est toujours là que j’habite

Même si le quartier me colle à la peau, faut bien que je fasse ma vie

Crois pas que j’oublie, c’est le blues de la té-ci, j’ai le blues de la té-ci

C’est le blues du quartier, du pavé

J’ai squatté les cages d’escaliers délabrés à tiser, bédave

Dépravé, aussi cramer, on sentait que c'était grave

Des années et des années et qu’est que j’ai gagné

C’est le blues du quartier, du pavé

J’ai squatté les cages d’escaliers délabrés à tiser, bédave

Dépravé, aussi cramer, on sentait que c'était grave

Des années et des années et qu’est que j’ai gagné

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Het is de blues van de tess waar we naar luisteren in de box, kho!

Ik verloor mijn smaak

van het feest

Verdomme, ik ben gek, scheet, ik heb de hele fles opgedronken

Poto voel al mijn pijn, ik ben geduldig, ik wacht op betaaldag

Laat me met rust, er ontbreken mensen, ik denk terug aan de schoonheid,

het tijdperk bij de tess

Bij de Galathé, de Desour, Adh, houd de muren vast, ik ben de leeftijd gepasseerd

Het dateert van vroeger, echte galeislaaf, ik was erbij H 24

Toen deserteerde ik, ik verbrak vrijwillig de banden

We zien elkaar alleen voor bruiloften of begrafenissen

Degenen die mij echt kennen, ik weet wie het is

De anderen zijn hallo, tot ziens als we elkaar ontmoeten, we hebben niets te zeggen

Wat ben je aan het worden?

Je bent getrouwd?

Heb je kinderen?

Je bent gescheiden?

Ik hoor dat zo en zo be-tom is en dat anderen een scheet hebben gelaten

zinken,

Het zet de klieren, maar het mag de rest niet wissen

We moeten de diez doen, zelfs als pech de tiequs raakt

Bros noemen me Tsjechisch, bekend in mijn stad

Vanavond is de scum blues zoals Tonton David altijd zei

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

De blues van de tess, waar we wiegen, sommigen vertrokken te vroeg

Kid in hass, houd de Schweppes, maar wat is er gebeurd met mijn homies

Er ontbreken te veel, lange zinnen uitzitten, we eindigen in een stoel

lang

We laten de tiequs in de steek voor een mooie blondine

Als bladeren vallen de broers, op de grond of gevangen gezet

Getto, derde wereld waar we je graag zouden zien falen

De buurt is een mooie riem, strak, een paar schoten om ze te maken

label

Behalve dat ze ons hoop geven, zijn ze niet in staat om ons te waarderen

Een groot iets zoals schiet op de politie

Een stemloze kreet als een molotovcocktail op brandweerlieden

En kinderen met capuchon, een witte vlag op de machete

Zoveel liefde om te geven met lipgloss aan de trekker

Vandaag ontmoeten we elkaar, de verdiensten volgen zonder zelfs maar te berekenen

Gisteren waren we schuiten, dapper met sav' om te verkopen

En als het leven ons kwaad maakt, falen we in vriendschap

Het lot schudt de kaarten waar we spelen

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Heeft de buurt ons gebouwd?

Heeft de buurt ons gedragen?

Heeft de buurt ons net zoveel vernietigd als het ons heeft gegeven?

Heeft de buurt ons gestraft?

Heeft de buurt ons op een dwaalspoor gebracht?

Heeft de buurt ons verenigd?

Hoezeer het ons ook scheidde

En niets te betreuren tussen de dapperen en de jaloerse

Als we opnieuw moesten beginnen, zouden we hetzelfde doen, maar dan beter

Onvergetelijke herinneringen, de puurheid van een vriendschap

Als de tier-quar rijkdom is, zijn wij de erfgenamen ervan

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Gisteren waren we kinderen, kijk eens hoe de tijd vliegt

Ook al zie je me niet meer in zalen, daar woon ik nog steeds

Zelfs als de buurt aan mijn huid kleeft, moet ik mijn leven maken

Denk niet dat ik het vergeten ben, het is de blues van deze tee, ik heb de blues van deze tee

Het is de buurtblues, de kasseien

Ik hurkte de vervallen trappenhuizen om te weven, dwaas

Verdorven, te opgebrand, voelde dat het serieus was

Jaren en jaren en wat heb ik gewonnen

Het is de buurtblues, de kasseien

Ik hurkte de vervallen trappenhuizen om te weven, dwaas

Verdorven, te opgebrand, voelde dat het serieus was

Jaren en jaren en wat heb ik gewonnen