Клетка - СЛОТ

Жили-были все такие люди разные, мимо плыли их дела и мысли невесомые,

Засоряли они собой кварталы грязные, порталы, залы и головы темные.

Жизнь кипит в радиусе одного километра, люди сидят в клетках, сегментах,

кластерах,

И ведь каждый хотел играть роль Воланда, Мастера, но всех в массовку занесло

каким-то ветром.

Прямые контуры, периметры клеток, линии разметок деток направляют,

Предсказуемость — созвездие черных меток, в какой-то момент тут все такую

получают.

Клетками соткана сеть промысловая, я здесь забыл про слово «мы»,

а мы — про слово «я».

Черная метка — клетка нездоровая, на тех кто рядом стоит проливает свой яд,

Заражает всех тех, кто стоит рядом в ряд…

Припев:

Детки, детки пойманы в клетки, незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Детки, детки пойманы в клетки, мы незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Молчи ничего не говори…

Молчи ничего никому не говори…

Молчи ничего не говори…

Молчи ничего никому не говори…

Им стыдно вспомнить свои телодвижения со дня рождения до появления склероза,

Под наркозом просыпаются алкогольные откровения, проза лепрозория, белая проза.

Раз-два — классики, классы, батальоны-клоны одной ментальной расы,

Миллионы клеток — метастаза-колония, пластмассовые стразы, по отдельности — кто

они?

Шаг влево, вправо — все заминировано, в органайзере запланирована последняя

дата,

Дата смерти, а перед ней листы вырваны, листья опали, их сдуло куда-то.

Клетка на брата, поздно делится, Господь подтирается твоей последней страницей,

Фортуна отвернулась, знала — не признала, здесь у всех персонально одинаковые

лица.

Одинаковые нули, без единицы…

Припев:

Детки, детки пойманы в клетки, незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Детки, детки пойманы в клетки, мы незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, становится глобальнее день ото дня.

Детки, детки пойманы в клетки взглядами, мыслями, судьбами в ряд,

Клетки, клетки, нервные клетки отмирают молча и не болят.

Детки, детки пойманы в клетки, незаметны никому, кроме тебя и меня.

Клетка, клетка — локальная сетка, но она не поймала тебя и меня.

Er waren eens allemaal zulke verschillende mensen, hun daden en gewichtloze gedachten zweefden voorbij,

Ze bezaaiden vuile vertrekken, portalen, gangen en donkere hoofden.

Binnen een straal van een kilometer is het leven in volle gang, mensen zitten in kooien, segmenten,

clusters

En tenslotte wilde iedereen de rol van Woland, de Meester spelen, maar iedereen mengde zich in de menigte

een soort wind.

Rechte contouren, celomtrekken, markeringslijnen voor kindergids,

Voorspelbaarheid is een constellatie van zwarte vlekken, op een gegeven moment is alles zo

te ontvangen.

Het visnet is geweven met cellen, ik was het woord "wij" hier vergeten,

en we hebben het over het woord "ik".

De zwarte vlek is een ongezonde cel, hij morst zijn gif op degenen die in de buurt staan,

Infecteert iedereen die in de buurt op een rij staat ...

Refrein:

Kinderen, kinderen zitten gevangen in kooien, onzichtbaar voor iedereen behalve jij en ik.

Een cel, een cel is een lokaal raster, dat met de dag globaler wordt.

Kinderen, kinderen zitten gevangen in kooien, we zijn onzichtbaar voor iedereen behalve jij en ik.

Een cel, een cel is een lokaal raster, dat met de dag globaler wordt.

Zwijg, zeg niets...

Zwijg, zeg tegen niemand iets...

Zwijg, zeg niets...

Zwijg, zeg tegen niemand iets...

Ze schamen zich om hun lichaamsbewegingen te herinneren vanaf de dag dat ze werden geboren tot het begin van sclerose,

Alcoholische onthullingen, leprosarium-proza, wit proza ​​ontwaken onder narcose.

Een-twee - klassiekers, klassen, kloonbataljons van één mentaal ras,

Miljoenen cellen - metastase-kolonie, plastic steentjes, individueel - wie?

zij?

Stap links, rechts - alles is gedolven, de laatste is gepland in de organisator

de datum,

De datum van overlijden, en daarvoor werden de lakens uitgescheurd, de bladeren vielen eraf, ze werden ergens weggeblazen.

Kooi voor broer, verdeelt laat, de Heer veegt je laatste pagina af,

Fortune wendde zich af, wist - herkende niet, hier heeft iedereen hetzelfde persoonlijke

gezichten.

Zelfde nullen, geen enen...

Refrein:

Kinderen, kinderen zitten gevangen in kooien, onzichtbaar voor iedereen behalve jij en ik.

Een cel, een cel is een lokaal raster, dat met de dag globaler wordt.

Kinderen, kinderen zitten gevangen in kooien, we zijn onzichtbaar voor iedereen behalve jij en ik.

Een cel, een cel is een lokaal raster, dat met de dag globaler wordt.

Kinderen, kinderen worden gevangen in kooien door blikken, gedachten, lotsbestemmingen op een rij,

Cellen, cellen, zenuwcellen sterven stil en doen geen pijn.

Kinderen, kinderen zitten gevangen in kooien, onzichtbaar voor iedereen behalve jij en ik.

De kooi, de kooi is een lokaal raster, maar het heeft jou en mij niet gepakt.