Чернуха - СЛОТ

В очень чёрном страшном сне

Пляшут тени на стене

Чей-то голос шепчет мне:

«Эй проснись, ты на войне»

Пляшут тени, рвётся нить

Не спасти, не сохранить

Из колодца страшно пить

Страшно думать, страшно жить

В город попали мы глубокой ночью

Как-то здесь не очень в темноте, но не точно, нет

Слева где-то шорох, стук

Скелеты в шкафах нас берут на испуг и

Страх на ухо прошептал: «Беги!»

A глаза его так велики

Парализован, рукой не пошевелить

Страшно думать, страшно жить

В чёрном-чёрном городе чёрные люди

Выглядят поношено

Рожи перекошены

В чёрном-чёрном городе больше не будет

Ничего хорошего

Ничего хорошего

Ночки тёмные пошли

Чернота, хоть глаз коли

Льва не отличить от тли

Освети и обнули

Побелели кулаки

Прикусили языки

Черти, чёрточки, круги

С нами Бог, кругом враги

Толком не видно нам чёрного в чёрной

Комнате, хоть вор, а хоть и прокурор – не поймать

Только тенью вместо глаз

Он выдаёт себя, но не раз на раз

Это будто в холод зуб на зуб

Не попал, и вот уже ты труп

И кто-то смотрит прямо в окно с холма

Скоро город вскроет тьма

In een zeer zwarte nachtmerrie

Dansende schaduwen op de muur

Iemands stem fluistert tegen me:

"Hé wakker, je bent in oorlog"

Schaduwen dansen, de draad breekt

Niet opslaan, niet opslaan

Het is eng om uit de bron te drinken

Het is eng om te denken, het is eng om te leven

We kwamen 's avonds laat in de stad aan

Op de een of andere manier is het hier niet erg donker, maar niet precies, nee

Links ergens ritselen, kloppen

Skeletten in de kasten maken ons bang en

Angst fluisterde in mijn oor: "Rennen!"

En zijn ogen zijn zo groot

Verlamd, kan mijn hand niet bewegen

Het is eng om te denken, het is eng om te leven

In een zwart-zwarte stad, zwarte mensen

zie er versleten uit

De gezichten zijn scheef

Er zal niet meer zijn in de zwart-zwarte stad

Niets goeds

Niets goeds

De donkere nachten zijn voorbij

Zwartheid, zelfs als het oog

Leeuw is niet te onderscheiden van bladluizen

Verlichten en resetten

Vuisten werden wit

gebeten tongen

Stippen, stippen, cirkels

God is met ons, er zijn vijanden in de buurt

Zwart in zwart zien we niet echt

De kamer, zelfs een dief, en zelfs een officier van justitie, kan niet worden gepakt

Alleen een schaduw in plaats van ogen

Hij geeft zichzelf weg, maar meer dan eens

Het is als een tand op een tand in de kou

Niet geslagen, en nu ben je dood

En iemand kijkt recht uit het raam vanaf de heuvel

Binnenkort zal de stad de duisternis openen