День закрытых дверей - СЛОТ

Потоки людские

Моей тоски не слышат бред.

Тисками виски,

Косой ростки, затмением свет.

Ни дал ни взял, а мне уже не верят,

Прямо от двери взглядом меряют,

Бегство – мой иммунитет...

Люди-звери съедят по критерию,

Опять глупый бой, несу потери я.

Мой пистолет!..

Атмосферным столбом давит воздух,

Тень сомнений на лицах людей,

Я уйду в мир нулей, кликать поздно

И стучать в день закрытых дверей.

100 сотен портретов

Передо мной одним лицом.

Не видно просвета,

Тесней смыкается кольцо.

Толпа слепа, лица-затылки

Свинья-копилка набита опилками.

Мысли теряют цвет...

Стоит в оцеплении, в оцепенении

Ждёт хлеба, зрелищ, команды сверху, знамения.

Выхода нет!..

Атмосферным столбом давит воздух,

Тень сомнений на лицах людей,

Я уйду в мир нулей, кликать поздно

И стучать в день закрытых дверей.

День закрытых дверей...

Сбит с ног толпой, тропой сбит с толку.

Долго быть миллиард-пятым, конкретно, сколько

Влачить жизнь волоком, выть волком?

Спокойно - только без самоволок.

Взрыв - и осколок упал на своё место,

Здесь он местный, ему не тесно

С теми вместе, с кем интересно,

Кто сделан с ним из одного теста.

Cлед...

Индивид бухает на пути к свободе,

Молится, колется или с ума сходит.

Я заметаю след.

Потом эта свобода его похоронит,

А я валю из матрицы, хрен, догонят.

Атмосферным столбом давит воздух,

Тень сомнений на лицах людей,

Я уйду в мир нулей, кликать поздно

И стучать в день закрытых дверей.

Где мои сто друзей – в день открытых дверей?

menselijke stromen

Mijn verlangen wordt niet gehoord delirium.

Een greep whisky

Schuine spruiten, verduisterend licht.

Noch gaf noch nam, maar ze geloven me niet meer,

Ze meten direct vanaf de deur met een blik,

Ontsnappen is mijn immuniteit...

Mensen-dieren zullen eten volgens het criterium,

Weer een stomme strijd, ik draag de verliezen.

Mijn pistool!

Atmosferische kolom drukt op de lucht,

De schaduw van twijfel op de gezichten van mensen

Ik ga naar de wereld van nullen, het is te laat om te klikken

En kloppen op gesloten deuren.

100 honderd portretten

Een gezicht voor me.

Er is geen licht zichtbaar

Dichter sluit de ring.

De menigte is blind, de gezichten zijn de achterkant van hun hoofd

Spaarvarken vol zaagsel.

Gedachten vervagen...

Staat in een roes, in een roes

Wachten op brood, spelen, commando's van boven, borden.

Geen uitgang!..

Atmosferische kolom drukt op de lucht,

De schaduw van twijfel op de gezichten van mensen

Ik ga naar de wereld van nullen, het is te laat om te klikken

En kloppen op gesloten deuren.

Gesloten dag...

Neergeslagen door de menigte, verward door het pad.

Lang om een ​​​​miljard-vijfde te zijn, in het bijzonder hoeveel

Het leven slepen door te slepen, huilend als een wolf?

Rustig - alleen zonder samovolok.

Explosie - en het fragment viel op zijn plaats,

Hier is hij lokaal, hij is niet druk

Met degenen samen met wie het interessant is,

Wie is gemaakt met hem uit dezelfde test.

Volgende...

Het individu bonst op weg naar vrijheid,

Bidden, prikken of gek worden.

Ik dek mijn spoor af.

Dan zal deze vrijheid hem begraven,

En ik ben uit de matrix, verdorie, ze halen het wel in.

Atmosferische kolom drukt op de lucht,

De schaduw van twijfel op de gezichten van mensen

Ik ga naar de wereld van nullen, het is te laat om te klikken

En kloppen op gesloten deuren.

Waar zijn mijn 100 vrienden op open dag?