Human Waste - Sloppy Seconds

Now once upon a time

In this village of the damned

I took my shot at greatness

And the goddamn gun was jammed

So I’m in a drunken state

'Cause I can’t take life straight

And if I dull my eyes enough

The brightness fades

I left my heart in San Francisco

And my brain in Los Angeles

My heart just made me bitter

And my brain just made me dangerous

I don’t miss either one

But I look into the sun

And I’d give anything

For one good pair of shades

The world is a wasteland

From Green Bay to Graceland

There’s no one fit

To lead the human race

And you all know what we are

The throwbacks, the retards

The ever growing face of human waste

I first fell off the wagon

On the open road to nowhere

And I guess I’d still be draggin'

If I thought that I could go there

And return to sing this song

But I knew all along

It’s a one-way trip

And I can’t pay the fare

All my heroes are gone

And their figures cast in lead

From the fountains at their feet

To the bird shit on their head

And I can’t help but wonder

As they lay six feet under

Did they die for me

Or did they even care?

Er was eens een keer

In dit dorp van de verdoemden

Ik heb mijn kans gewaagd op grootsheid

En het verdomde pistool zat vast

Dus ik ben in een dronken toestand

'Omdat ik het leven niet recht kan nemen

En als ik mijn ogen saai genoeg maak?

De helderheid vervaagt

Ik heb mijn hart achtergelaten in San Francisco

En mijn brein in Los Angeles

Mijn hart maakte me gewoon bitter

En mijn brein maakte me net gevaarlijk

Ik mis geen van beide

Maar ik kijk in de zon

En ik zou alles geven

Voor één goed paar tinten

De wereld is een woestenij

Van Green Bay naar Graceland

Er is niemand geschikt

Om de mensheid te leiden

En jullie weten allemaal wat we zijn

De throwbacks, de retards

Het steeds groter wordende gezicht van menselijk afval

Ik viel voor het eerst van de wagen

Op de open weg naar nergens

En ik denk dat ik nog steeds zou slepen

Als ik dacht dat ik daarheen kon gaan

En keer terug om dit nummer te zingen

Maar ik wist het al die tijd

Het is een enkele reis

En ik kan het tarief niet betalen

Al mijn helden zijn weg

En hun cijfers gegoten in lood

Van de fonteinen aan hun voeten

Naar de vogelpoep op hun hoofd

En ik kan het niet helpen, maar vraag me af

Terwijl ze zes voet onder

Zijn ze voor mij gestorven?

Of gaven ze er zelfs om?