Absent Without Leave - Sirenia

I can feel the eyes of your despair

Even when you’re not here

I can feel your pain within myself

It’s still keeping me down here

Life keeps on growing colder year by year

With a winter heart and my frozen tears

I stand alone to face my darkest fears

I’ve been wasting away, I’ve been fading inside

I’ve been drifting away from the lights in my life

I’ve been living in vain, living insane

I’ve been tripping down all the darkest of lanes

There’s a shadow that dwells inside your head

Within mine as well

Turns our lives into living hell

Like a curse and a spell

I’ve been drifting away from days of light

I’ve been swept away far into the night

I guess I’ll never ever make it back

I’ve been wasting away, I’ve been fading inside

I’ve been drifting away from the lights in my life

I’ve been living in vain, living insane

I’ve been tripping down all the darkest of lanes

On a morning, a summer dawn

You speak in riddles and rhymes

From a distance your life it seems

Like a frozen heart in neon dreams

I’ve been wasting away, I’ve been fading inside

I’ve been drifting away from the lights in my life

I’ve been living in vain, living insane

I’ve been tripping down all the darkest of lanes

Ik kan de ogen van je wanhoop voelen

Ook als je er niet bent

Ik kan je pijn in mezelf voelen

Het houdt me nog steeds hier beneden

Het leven wordt elk jaar kouder

Met een winterhart en mijn bevroren tranen

Ik sta alleen om mijn donkerste angsten onder ogen te zien

Ik ben aan het wegkwijnen, ik ben aan het vervagen van binnen

Ik dreef weg van de lichten in mijn leven

Ik heb tevergeefs geleefd, krankzinnig geleefd

Ik struikelde over de donkerste rijstroken

Er is een schaduw die in je hoofd woont

Ook binnen de mijne

Verandert ons leven in een hel

Als een vloek en een spreuk

Ik dreef weg van dagen van licht

Ik ben tot diep in de nacht weggevaagd

Ik denk dat ik nooit meer terug zal komen

Ik ben aan het wegkwijnen, ik ben aan het vervagen van binnen

Ik dreef weg van de lichten in mijn leven

Ik heb tevergeefs geleefd, krankzinnig geleefd

Ik struikelde over de donkerste rijstroken

Op een ochtend, een zomerse dageraad

Je spreekt in raadsels en rijmpjes

Van een afstand je leven lijkt het

Als een bevroren hart in neondromen

Ik ben aan het wegkwijnen, ik ben aan het vervagen van binnen

Ik dreef weg van de lichten in mijn leven

Ik heb tevergeefs geleefd, krankzinnig geleefd

Ik struikelde over de donkerste rijstroken