Dwarf Documentary - Simon Bookish

I hide in a log cabin with a large groups of strangers.

We don’t know what’s

outside, but it’s making us pretty nervous

Channel Four make a terrible fuss of appointing a dwarf to present all of their

children’s programmes.

He turns out to be really rather good, exceptionally

engaging and handsome.

A long-term documentary of his life is commissioned

I go to the park, it’s very bright and looks like plastic, like a cartoon.

The grass is very green and the sky is very blue.

The ducks have left a lot of

duck shit all over a little island in the river.

I sit on the grass and explain

to George Bush and Donald Rumsfeld how ducks stand on one leg to avoid getting

shit on both feet.

They’re very interested and ask me to demonstrate

I go to the supermarket and buy weird fluffy toys for my little brother.

They all have ineffectual little limbs, grey threadbare fur, irregular numbers

of eyes and ears.

I am delighted that the supermarket stocks them since I know

that my brother has real-life creatures like this living in his backyard

I wander about barefoot in the duck shit then feel guilty because I promised my

friends in the log cabin that I wouldn’t talk to George Bush.

And now I have

The dwarf on Channel Four has become very old.

He resembles a miniature Edith

Sitwell, with his headscarf and sunken cheeks and is apparently now an iconic

figure in the art world.

He has been asked to appear on the catwalk show of

Vivienne Westwood’s new collection and Channel Four are covering the event for

the documentary, naturally

My father and I have a ridiculously melodramatic argument.

We’re both like

Lawrence Olivier doing Greek tragedy, all flailing arms and accusatory eyes.

The lighting is suitably stark: we’re spot-lit from below

All the clothes are black and yellow, striking geometric patterns on enormous

angular outfits.

Westwood explains to the cameras that if she can see the faces

of the people in the audience she gets nervous, so everyone has had to come

wearing an animal head over their evening wear

The camera pans out for the last shot

Ik verschuil me in een blokhut met een grote groep vreemden.

We weten niet wat is

buiten, maar we worden er behoorlijk nerveus van

Channel Four maakt een vreselijke drukte om een ​​dwerg aan te stellen om al hun

kinderprogramma's.

Hij blijkt heel erg goed te zijn, uitzonderlijk

boeiend en knap.

Er wordt een opdracht gegeven voor een langetermijndocumentaire over zijn leven

Ik ga naar het park, het is heel helder en ziet eruit als plastic, als een tekenfilm.

Het gras is erg groen en de lucht is erg blauw.

De eenden hebben veel

eendenpoep over een klein eiland in de rivier.

Ik zit op het gras en leg uit:

aan George Bush en Donald Rumsfeld hoe eenden op één been staan ​​om te voorkomen dat ze

schijt aan beide voeten.

Ze zijn erg geïnteresseerd en vragen me om te demonstreren

Ik ga naar de supermarkt en koop raar pluizig speelgoed voor mijn broertje.

Ze hebben allemaal ondoeltreffende kleine ledematen, grijze, versleten vacht, onregelmatige cijfers

van ogen en oren.

Ik ben blij dat de supermarkt ze op voorraad heeft sinds ik weet

dat mijn broer levensechte wezens zoals deze in zijn achtertuin heeft

Ik dwaal op blote voeten in de eendenpoep en voel me schuldig omdat ik mijn...

vrienden in de blokhut waar ik niet met George Bush over zou praten.

En nu heb ik

De dwerg op kanaal vier is erg oud geworden.

Hij lijkt op een miniatuur Edith

Sitwell, met zijn hoofddoek en ingevallen wangen en is blijkbaar nu een iconisch

figuur in de kunstwereld.

Hij is gevraagd om te verschijnen op de catwalkshow van

De nieuwe collectie van Vivienne Westwood en Channel Four doen verslag van het evenement voor

de documentaire natuurlijk

Mijn vader en ik hebben een belachelijk melodramatisch argument.

We hebben allebei zoiets van

Lawrence Olivier doet Griekse tragedie, alle zwaaiende armen en beschuldigende ogen.

De verlichting is passend grimmig: we zijn van onderen verlicht

Alle kleding is zwart en geel, opvallende geometrische patronen op enorme

hoekige outfits.

Westwood legt aan de camera's uit dat als ze de gezichten kan zien

van de mensen in het publiek wordt ze nerveus, dus iedereen moest komen

een dierenkop over hun avondkleding dragen

De camera draait uit voor de laatste opname